بررسی رابطه پردازش دیداری فضایی و حافظه فعال با خلاقیت و اضطراب ریاضی : نقش میانجی گری خودکارآمدی ریاضی و هوش اجتماعی

هدف : دراین پژوهش به بررسی رابطه پردازش دیداری فضایی و حافظه فعال با خلاقیت و اضطراب ریاضی با میانجی گری خودکارآمدی ریاضی و هوش اجتماعی دانش آموزان دختر پرداخته شده است. روش شناسی: روش تحقیق همبستگی از نوع تحلیل مسیر است. از کلیه دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی مدارس دولتی شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 تعداد 477 نفر به شیوه تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. دانش آموزان موردبررسی پرسشنامه های خلاقیت غیرکلامی تورنس فرم الف، مقیاس اضطراب ریاضی MARS-R، آزمون حافظه فعال برای کودکان (حاف بک)، خودکارآمدی ریاضی لیو، کویرالا و می، هوش اجتماعی ترومسو (TSIS) و تست پردازش دیداری فضایی بینه را تکمیل کردند. به منظور تجزیه وتحلیل روش های آماری: از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: بر اساس مدل ارائه شده (001/0 =RMSEA) در این مطالعه متغیر پردازش دیداری فضایی تنها بصورت غیر مستقیم با میانجی گری متغیر های هوش اجتماعی و خودکارآمدی ریاضی بر اضطراب ریاضی (05/0P-value<، 143/0-=β) و با میانجی گری هوش اجتماعی با خلاقیت (05/0P-value<، 013/0=β) رابطه نشان داد. همچنین متغیر حافظه فعال نیز بصورت مستقیم (03/0=P-value، 099/0=β) با خلاقیت رابطه نمایش داد. نتیجه گیری: با توجه به تایید هدف اصلی این مطالعه، می توان جهت افزایش خلاقیت و کاهش اضطراب ریاضی از دو متغیر هوش اجتماعی و خودکارآمدی ریاضی به عنوان متغیرهای تاثیر گذار اولویت های مداخله ای نظام آموزشی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، اضطراب ریاضی ، پردازش دیداری فضایی ، حافظه فعال ، هوش اجتماعی خودکارآمدی ریاضی