تعیین نسبت های واکنش پذیری با استفاده از روش های خارج مسیر (روش های معمولی و تعمیم یافته حداقل مربعات خطی) و درمسیر

ویژگی های وابسته به خواص فیزیکی و شیمیایی و رفتار زیست محیطی سامانه های پلیمری به ویژگی های ریزساختاری زنجیرهای درشت مولکولی بستگی دارند. نسبت های واکنش پذیری از ویژه ترین پارامترهای سینتکیی اند که دیدگاه روشنی را در ارتباط با ترکیب میانگین و توزیع توالی مونومرها در سامانه های کوپلیمری ایجاد میک نند. در بخش اول این مقاله به بررسی نسبت های واکنش پذیری به روش در مسیر پرداخته می شود. در قسمت دوم، نسبت های واکنش پذیری به روش های خطی خارج مسیر که شامل روش های مایو- لوییس، فاینمن- راس، فاینمن- راس معکوس، یرزلیوف- بروخینا-راسکین، جوشی- جوشی، کلن- تادوس، کلن- تادوس توسعه یافته و مایو- هوگلین است، با استفاده از روش های حداقل مربعات تعمیم یافته و معمولی بررسی می شوند.