بررسی پلیمرهای مختلف استفاده شده در فیلم های دهانی

در راستای افزایش زیست دسترس پذیری محصولات دارویی، دانشمندان اصلاح سامانه های موجود را به ساخت داروهای جدید یا دست یافتن به مسیر دارورسانی جدید ترجیح می دهند. بنابراین، فیلم های نازک دهانی به عنوان یکی از اشکال دارویی جدید مطرح و وارد بازار شدند. مزیت اصلی این فیلم ها، امکان استفاده از آن ها برای کودکان و سالمندان است که معمولا با مشکل بلع مواجه بوده و نمی توانند دارو را در مقادیر زیاد مصرف کنند. فیلم های دهانی از مواد مختلفی ساخته می شوند. برخی از این مواد اثر بسزایی در ساختار و خواص فیلم دارند، مانند: پلیمر، نرم کننده، مواد فعالی سطحی و ماده فعال دارویی. فیلم های نازک دهانی به روش های ریخته گری با حلال، اکستروژن گرماذوب و غلتک کاری ساخته می شوند. پلیمرهای آبدوست خواصی چون فروپاشی سریع، احساس خوب در دهان و خواص مکانیکی مناسب به فیلم می دهند. از معروف ترین پلیمرهای طبیعی می توان به پولولان، نشاسته، پکتین و کیتوسان اشاره کرد. پلیمرهای سنتزی شامل مشتقات سلولوزی، پلی وینیل الکل و پلی وینیل پیرولیدون هستند. با توجه به نوع فیلم از نظر زمان رهایش و ماندگاری در دهان، از پلیمرها و ترکیب آنها در ساخت فیلم مد نظر استفاده می شود. بنابراین بررسی خواص پلیمرها برای ساخت فیلم های دهانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. د این مقاله سعی شده است، به بررسی خواص و موارد استفاده این پلیمرها برای انتخاب مناسب آن ها در فیلم های دهانی پرداخته شود.