نانوکامپوزیت های پلی (وینیلیدن فلویورید) و خواص آن ها

پلی(وینیلیدن فلویورید) به دلیل خواص مکانیکی، پایداری شیمیایی و خاصیت فروالکتریک عالی بسیار مورد توجه پژوهشگران است. این پلیمر ساختار شیمیایی ساده ای دارد و قابلیت داشتن پنج شکل بلوری ( δ ،γ ،b ،a و ε) را دارد. در این میان، فاز β به علت ممان دوقطبی زیادی که دارد از فعالیت پیرو و پیزوالکتریک زیادی برخوردار بوده و به همین دلیل بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. تاکنون روش های مختلفی برای افزایش مقدار فاز β در پلی (وینیلیدن فلویورید) کشف و ارایه شده است که عبارت از کشش مکانیکی، اعمال فشار زیاد، سرد کردن مذاب، استفاده از حلال های قطبی، تزریق مذاب، قطبش تحت کرنش و میدان الکتریکی قوی، استفاده از کوپلیمرها، افزودن نانوذرات و الکتروریسی است. هدف از این مطالعه، جمع آوری و بررسی پژوهش های گسترده انجام شده در زمینه تهیه و مشخصه یابی نانوکامپوزیت های پلیمری پلی (وینیلیدن فلویورید) با نانولوله های کربن، نانورس ها و سایر نانوذرات است. برای درک اهمیت فناوری نانو و به روزرسانی اطلاعات، سعی شده است تا داده های برخی از مقالات معتبر که در زمینه نانوکامپوزیت های پلی (وینیلیدن فلویورید) منتشر شده، جمع آوری و بررسی شود. افزون بر این، چهارچوب پژوهش های علمی موجود در کار حاضر، بر پیشرفت در زمینه نانوکامپوزیت های پلی (وینیلیدن فلویورید)، با هدف افزایش مقدار فاز بتا در پلی (وینیلیدن فلویورید) و افزایش خاصیت پیزوالکتریکی آن متمرکز شده است.