چسب ها و سامانه های اپوکسی تک جزیی

سامانه های اپوکسی، به علت دارا بودن خواص بسیار مطلوب، از جمله چسبندگی عالی، مقاومت شیمیایی و گرمایی زیاد و خواص فیزیکی-مکانیکی مناسب، کاربردهای فراوانی در صنایع مختلف دارند. به طورکلی، سامانه های اپوکسی به دو دسته دوجزیی و تک جزیی تقسیم می شوند. در این مقاله، انواع سامانه های تک جزیی، عوامل پخت و شتاب دهنده های مناسب آن ها ارایه شده است. در سامانه های نام برده، رزین و عامل پخت از پیش با یکدیگر ترکیب می شوند. همچنین، تا زمانی که شرایط محیطی مناسب فراهم نشود، واکنش پخت درخور توجهی اتفاق نمی افتد. طی سال ها، چند روش جدید توسعه یافته است تا سامانه های تک جزیی با عمر مفید طولانی و خواص عملکردی مناسب ارایه شوند. در میان این روش ها، استفاده از عوامل پخت تاخیری موثرترین و کاربردی ترین روش است. از میان عوامل پخت تاخیری نیز دی سیان دی آمید، افزون بر تامین خواص فیزیکی مکانیکی مطلوب تر، طول عمر طولانی تری نسبت به سایر عوامل پخت تک جزیی ایجاد می کند. واکنش پخت با عوامل پخت تاخیری در دماهای زیاد اتفاق می افتد. ازاین رو، برای دست یابی به سامانه پخت مناسب در دماهای کمتر، یک یا چند شتاب دهنده سازگار با عامل پخت گزینشی لازم است. به طور معمول، برای سامانه های تک جزیی با عامل پخت دی سیان دی آمید، اوره های استخلاف شده مناسب ترین شتاب دهنده اند. از میان اوره های استخلاف شده نیز 4،4 -متیلن بیس(فنیل دی متیل اوره A) نوع ایزومری، با نام تجاری Omicure U-52 بهترین عملکرد را داراست، زیرا مجموعه ای از خواص بهینه را ایجاد می کند.