پوشش های کامپوزیتی-نانوکامپوزیتی ضدآب بر پایه سیمان-پلیمر امولسیونی: معرفی، ویژگی و کاربردها

در سال های اخیر استفاده از پلیمرهای بر پایه آکریلیک، به دلیل داشتن خواص ویژه و اثرگذار، مورد توجه بسیاری از صنایع به ویژه ساختمانی و ضدآب سازی قرار گرفته اند. این پلیمرها در ترکیب با سازه های سیمانی به صورت کامپوزیتی یا نانوکامپوزیتی می توانند بسیاری از نقص های موجود در سازه های سیمانی و بتنی را بهبود بخشند. در این مطالعه، انواع کامپوزیت ها و نانوکامپوزیت های سیمان- آکریلیک و ویژگی های آن ها معرفی و سازوکار پیوند سیمان آبدارشده با ذرات لاتکس آکریلیک ارائه می شود. نتایج نشان داده است، استفاده از لاتکس آکریلیک در ملات سیمانی موجب اصلاح ساختار منافذ درون سیمان و کاهش مصرف آب می شود. خواص مکانیکی مانند استحکام خمشی و چقرمگی بهبود شایان توجهی می یابد، ولی اثر مطلوبی بر استحکام فشاری سیمان ندارد. افزون بر این، مقاومت های خوردگی و هوازدگی نیز ارتقا می یابند. پلی آکریلیک ها به سبب جذب اندک تابش فرابنفش نور خورشید از مقاومت خوبی در برابر تغییر رنگ و تخریب ساختاری برخوردار هستند. در نتیجه این افزایش مقاومت، افزایش دوام کامپوزیت های سیمان- آکریلیک به وجود می آید. افزودن نانوذرات سیلیکا به کامپوزیت های سیمان-پلی آکریلیک موجب تسریع آبدارشدن سیمان و کاهش مقدار حفره ها در ساختار می شود. با وجود این، به دلیل ماهیت آب دوستی و مساحت سطح زیاد نانوذرات، روان یافتگی ملات سیمانی کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

پوشش ضدآب ، لاتکس آکریلیک ، سیمان ، قابلیت نفوذ پذیری ، آبدارشدن