بررسی رابطه رضایت اززندگی باسلامت عمومی و سازگاری

پژوهش حاضرباهدف تعیین رابطه رضایت اززندگی باسلامت عمومی و سازگاری انجام شده است جامعه اماری این پژوهش را دانش آموزان پسردبیرستانی منطقه 10آموزش و پرورش شهرتهران تشکیل میدادند نمونه اماری شامل 225نفر بود که ازپایه اول 75نفر و درپایه های دوم و سوم رشته های نظری ازهررشته درهرپایه 25نفر بطور تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه های رضایت اززندگی داینر a=0/85و سلامت عمومی GHQ 28 a=0/92 و پرسشنامه سازگاری سینگ و سیناa=0/94 پاسخ دادند تحلیل داده ها بااستفاده ازازمون اماری ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سه متغیرموردمطالعه رابطه بالایی وجود دارد اآزمون اماری تحلیل واریانس موید این بود که بین متغیرها درپایه های مختلف ققط درمتغیر سازگاری بین دوپایه اول و دوم تفاوت معنادار است همچنین تحلیل رگرسیون گام به گام جهت پیش بینی رضایت اززندگی نشان داد که علایم جسمانی مهمترین پیش بینی کننده سازگاری اجتماعی و عاطفی است لذا میتوان نتیجه گرفت که هرچه میزان سلامت جسمانی سازگاری اجتماعی و عاطفی دانش آموزان بیشتر باشد رضایت اززندگی بیشتری را تجربه خواهند کرد

کلیدواژه ها:

رضایت اززندگی ، سلامت عمومی ، سازگاری