اثربخشی آموزش مثبت نگری در افزایش کیفیت زندگی با تاکید برقرآن و آموزه های اسلامی

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگری بر افزایش کیفیت زندگی با تاکید بر قرآن وآموزه های اسلامی در کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی همراه با گروه آزمایش و گواه بود. روش نمونهگیری ابتدا کل جامعه آماری به تعداد 300 نفر- پرسشنامه ی کیفیت زندگی 36 sf را تکمیل کردند و شرکت کنندگانی که پایینترین نمره را اخذ کردند تعداد 50 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. به گروه آزمایش هشت جلسه ی نود دقیقهای به صورت هفتگی، آموزش مثبتنگری با تاکید بر قرآن و آموزههای دینی ارایه گردید. درپایان آموزش، از هر دو گروه خواسته شد پرسشنامه مذکور را دوباره تکمیل نمایند. در مرحلهی بعد، پس از سه ماه آزمون پیگیری برای سنجش ماندگاری آموزشهای داده شده اجرا گردید . برای تحلیل دادهها علاوه براستفاده از آمار توصیفی از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری ( MANCOVA ( و تحلیل کوواریانس تکمتغیری ( ANCOVA ( استفاده شد. نتایج آزمونهای تجزیه و تحلیل کواریانس چندمتغیری و تکمتغیری نشان داد که تفاوت معنیداری بین دو گروه در افزایش کیفیت زندگی در مرحله پسآزمون وجود دارد. و در مرحلهی پیگیری نیز ثبات داشته است. نتایج نشان میدهد که آموزش گروهی مثبتنگری با تاکید بر قرآن و آموزههای اسلامی باعث افزایش تمامی زیر مقیاسهای کیفیت زندگی در گروه آزمایش شده است

کلیدواژه ها:

آموزش مثبتنگری ، کیفیت زندگی. قرآن و آموزههای اسلامی