بررسی خوردگی در آزمونه های بتنی مسلح با نسبت آب به سیمان مختلف واقع در شرایط رویارویی پاشش در منطقه خلیج فارس

امروزه پدیده خوردگی در سازه های بتنی اجرا شده در مناطق جنوبی کشور یکی از معضلات مهم جامعه مهندسی کشور می باشد. پدیده خوردگی هر ساله هزینه های هنگفت مالی بر کشور تحمیل می کند. با این وجود، می توان با شناخت بهتر عوامل و دلایل آن در منطقه خلیج فارس، گام های موثرتری در راستای پیشگیری از خسارت های احتمالی و بهبود وضعیت موجود برداشت. در این تحقیق، با توجه به اینکه شرایط رویارویی پاشش یکی از مناطق حساس برای خوردگی آرماتور و در نتیجه تخریب بتن در محیط های دریایی می باشد، با ساخت آزمونه های بتنی مسلح با نسبت های آب به سیمان مختلف (35/0، 40/0، 45/0 و 5/0) واقع در این شرایط رویارویی در منطقه خلیج فارس (جزیره قشم)، وضعیت خوردگی آرماتور با استفاده از روش های مختلفی از جمله جریان ماکروپیل، پتانسیل نیم پیل و نرخ خوردگی آرماتور در طول 18 ماه بررسی شده است. بر اساس نتایج حاصله، کاهش نسبت آب به سیمان اثرات قابل ملاحظه ای بر کنترل خوردگی و تعویق زمان شروع خوردگی خواهد داشت. همچنین مقایسه روش های مورد استفاده برای بررسی خوردگی نشان از دقت مناسب آن ها برای تخمین شروع احتمالی خوردگی دارد

کلیدواژه ها:

پایایی بتن ، خوردگی آرماتور ، ناحیه پاشش ، نسبت آب به سیمان ، جریان ماکروپیل ، پتانسیل نیم پیل ، نرخ خوردگی