ارزیابی تحلیلی رابطه کیفیت و خوداستنادی مجلات در نشریات حوزه علوم انسانی

سابقه و هدف: خوداستنادی یکی از چالش های مهم در ارزیابی بروندادهای علمی پژوهشگران است. هدف این پژوهش ارزیابی تحلیلی رابطه کیفیت و خوداستنادی در نشریات حوزه علوم انسانی بر اساس گزارش های استنادی نشریات فارسی پایگاه استنادی علوم جهان اسلام(ISC) است. مواد و روش ها : ا ین پژوهش با روش تحلیل استنادی انجام شده و جامعه پژوهش را 67 مجله حوزه علوم انسانی تشکیل می دهند که دارای ضریب تأثیر بوده و در پایگاه اطلاعاتی ISC نمایه شده اند. یافته ها : میانگین نرخ خوداستنادی در سال های 1389-1380 برای مجلات دارای ضریب تأثیر منتخب در سال 1389 حوزه علوم انسانی، 24/45 درصد است. از 67 عنوان مجله مورد بررسی،23 عنوان نرخ خود استنادی 20 و کمتر از 20 درصد، 20 عنوان مجله نرخ خوداستنادی بیشتر از 20 درصد را شامل شدند. یافته ها نشان داد با حذف خوداستنادی های مؤثر در شاخص های چهارگانه و ترکیبی ضریب تأثیر، شاخص آنی، ارزش متیو و نسبت استناد به مقاله های آنها 65/91 درصد از مجلات کاهش رتبه، 19/35 درصد افزایش رتبه و 14/72 درصد نیز بدون تغییر بودند. همچنین با حذف خوداستنادی ها 56/51 درصد از مجلات با کاهش مقدار خوداستنادی 32/78 درصد بدون تغییر در مقدار خوداستنادیو 3/94 درصد از مجلات با مقدار صفر خوداستنادی روبرو شدند. نتیجه گیری: بین میزان خوداستنادی مجلات و کیفیت مجلات، ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. بنابراین تدوین خط مشی معین در مورد میزان خوداستنادی مجله ها از سوی هیأت تحریریه و تلاش در جهت کاهش نرخ خوداستنادی و جذب استناد از سایر مجله ها در این راستا لازم به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، خوداستنادی ، مجلات فارسی ، پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC)