بررسی اثربخشی آموزش گروهی کنترل خشم به شیوه عقلانی، رفتاری و عاطفی بر کاهش پرخاشگری زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی کنترل خشم به شیوه عقلانی، رفتاری و عاطفی بر کاهش پرخاشگری زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد به اجرا درآمده است. روش: این پژوهش یک مطالعه آزمایشی با گروه کنترل است که جامعه آماری آن را کلیه زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد در سال 90-1389 تشکیل میدادند. حجم نمونه پژوهش 40 نفر زندانی بود که به روش تصادفی ساده چندمرحله ای از بین زندانیانی که در آزمون پرخاشگری نمره بالاتر از میانگین کسب کرده بودند انتخاب و به صورت تصادفی 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل جایگزین گردیدند. از پرسشنامه عمومی پرخاشگری به عنوان ابزار غربالگری استفاده گردید. سپس 12 جاسه یک و نیم ساعته گروه درمانی شناختی به روش مایکل فری بر روی اعضای گروه آزمایشی اجرا شد. پس از پایان مداخله درمانی و بعد از یک ماه آزمون ((ای.جی.کیو.)) از هر دو گروه اخذ گردید. نتایج: نتایج تحلیل اندازه های مکرر، نشان داد که بین میانگین نمره پرخاشگری دو گروه در مرحله پس ازمون و پی گیری تفاوت معنی داری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: اموزش گروهی کنترل خشم به شیوه عقلانی، رفتاری و عاطفی بر کاهش پرخاشگری زندانیان مرد زندان مرکزی شهر کرد موثر است.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، آموزش کنترل خشم ، زندانیان ، درمان عقلانی ، عاطفی و رفتاری