تاثیر روش درمان تنآرامی گروهی بر کاهش اختلال اضطراب جدایی دانشآموزان

اضطراب جدایی پریشانی کودک است هنگامی که او در تجربه جدایی و یا پیشبینی جدایی از سرپرست خود میباشد. تشخیص اختلال اضطراب جدایی 4در دوران کودکی از نظر خطر سلامت روان در سراسر عمر قابل توجه است. هدف پژوهشگر از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی روش تنآرامی گروهی بر کاهشعلایم اختلال اضطراب جدایی دانشآموزان پایه اول ابتدایی بود. به همین منظور از طرح پژوهش شبه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. یک ماه بعد از پایان جلسات مداخله، مرحلهی پیگیری انجام شد. جامعه تحقیق را دانشآموزان دختر پایه اول ابتدایی مبتلا به اختلال اضطراب جدایی شهرسمنان تشکیل دادند. اعضای نمونه شامل 24 نفر بودند که با روش نمونهگیری هدفمند و بر اساس پنجمین ویرایش راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ) DSM-5 ( دارای اختلال اضطراب جدایی تشخیصداده شدند و پس از کسب رضایت والدین برای شرکت در جلسات تنآرامی گروهی به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارش شدند. سپس مداخلهی تنآرامی گروهی که براساس تیوری آرمیدگی جکوبسون و به شکلی بازیگونه تدوین شده بود در ده جلسه برای گروه آزمایش اجرا گردید. به منظورتجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه پژوهش از آزمون تحلیل واریانس آمیخته دو طرفه استفاده شد. یافتهها حاکی از این بود که درمان تنآرامی گروهی بر کاهش نشانههای اختلال اضطراب جدایی دانشآموزان مقطع ابتدایی در دو گروه آزمایش و گواه اثربخش است. با توجه به یافتهها میتوان نتیجه گرفت که مداخلهی تنآرامی گروهی در بهبود نشانههای اضطراب جدایی دانشآموزان موثر است. بنابراین، به منظور مقابله با اختلال اضطراب جدایی کودکان، درمان تنآرامی گروهی پیشنهاد میشود

کلیدواژه ها:

اضطراب جدایی ، تنآرامی گروهی ، دانشآموزان