نقش میانجی گری تفکر خلاق در رابطه تمایزیافتگی خود و خودشکوفایی زوجین مشهد

هدف پژوهش، بررسی نقش تمایزیافتگی خود در پیش­بینی خودشکوفایی زوجین با میانجی­گری تفکر خلاق است. این پژوهش به­روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد و جامعه آماری آن تمام زوجین شهر مشهد بودند که از این جمعیت، 75 زوج (150 نفر) به­روش نمونه­گیری خوشه­ای یک مرحله­ای به­عنوان اعضای نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه­های خودشکوفایی اهواز (ASAI)، تفکر خلاق و تمایزیافتگی خود (DSI) را تکمیل کردند. داده­ها با استفاده از نرم­افزار 24spss- تحلیل، و از آزمونهای آماری متناسب با نوع متغیرها شامل ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تمایزیافتگی خود و خودشکوفایی، همبستگی مثبت معناداری وجود دارد (001/0=P) و تفکر خلاق می­تواند نقش میانجی­گری را در رابطه این دو متغیر ایفا کند به­طوری که تمایزیافتگی خود در مسیر مستقیم (21/0=b) و تفکر خلاق در مسیر غیرمستقیم (31/0=b) پیش­بینی­کننده خودشکوفایی زوجین است.

کلیدواژه ها:

تفکر خلاق ، تمایزیافتگی خود ، خودشکوفایی