مد یریت بحران مبتنی بر رویکرد شبکه محور

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 466

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_DPMK-6-3_001

تاریخ نمایه سازی: 10 تیر 1396

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: مسایلی که آرامش، رفاه و زند گی انسان ها را در سراسر دنیا تهدید می کند به تنهایی توسط یک بازیگر قابل حل نبود ه و مستلزم مشارکت شبکه گسترد ه ای از سازمان های د ولتی، سیاسی، غیرانتفاعی، بشر دوستانه و کسب و کارها است. اما مشکل اینجاست که فرم شبکه به خود ی خود باعث افزایش عد م اطمینان در هماهنگی شد ه و هماهنگ نمود ن بازیگران مختلف در یک شبکه گسترد ه امری د شوار و زمان بر است. بنابراین هدف از این پژوهش پاسخ به این پرسش کلیدی است که علیرغم عدم اطمینان و دشواری هماهنگی در شبکه ها چطور می توان رویکرد شبکه را به عنوان ابزاری برای مد یریت بحران و پاسخ گویی به آن به کاربرد روش: تعد اد بیست مقاله از میان مقالات منتشر شده در مجلات معتبر بین المللی طی بیست سال اخیر که عنوان آن ها شامل کلید واژگان مدیریت بحران ، شبکه ، عدم اطمینان ، بسیج شبکه و سیستم فرماندهی حادثه می باشد. انتخاب شد ه و با مرور اد بیات مد یریت بحران و شبکه و تلفیق آن ها، رویکرد ی ترکیبی برای پاسخگویی و مد یریت بحران ارایه می شود .یافته ها: سه نوع عد م اطمینان شبکه عبارتند از: عد م اطمینان حقیقی، عدم اطمینان استراتژیک و عدم اطمینان نهادی. روش هایی که برای غلبه بر این عدم اطمینان ها می توان به کار گرفت عبارتند از: یا دگیری، آشنایی، داشتن روابط کاری قوی و پیش برنامه. به منظور افزایش هماهنگی در شبکه ها نیز می توان از بسیج شبکه، سیستم فرماندهی حادثه و رویکرد حکمرانی شبکه ای استفاد ه کرد.نتیجه گیری: بحران از طریق رابطه ای که با عد م اطمینان د ارد ، تعریف می شود. رسید گی به امور بحران های جد ید و نامنظم نیازمند یک شبکه تخصصی از پاسخ دهند گان است، اما فرم شبکه خود سبب افزایش عد م اطمینان در هماهنگی می شود . لذا لازم است روش هایی برای غلبه بر این عد م اطمینان به کار گرفته شود. یکی از روش های مهم غلبه بر عدم اطمینان، فرایند یاد گیری است. یا دگیری بین سازمانی با ادغام دانش، عدم اطمینان حقیقی را کاهش د اد ه و مهارت های یا دگیری را در میان بازیگران پرورش می د هد (براس و همکاران، 2004). همچنین احتمال می رود آشنایی عد م اطمینان نهاد ی را کاهش دهد ؛ چرا که بد ین وسیله پیش زمینه های مختلف بازیگران شناخته شد ه و راه هایی که از آن طریق این تفاوت ها می توانند به شکل قابل قبولی رفتار را شکل دهند تعریف می شود . فرایند بسیج شبکه و سیستم فرماند هی حادثه نیز به عنوان روش هایی برای افزایش هماهنگی در شبکه قابل استفاد ه می باشند. شبکه ها از طریق تسهیل یاد گیری، همکاری و اثربخشی تیمی، توزیعد انش و اطلاعات و کسب مشروعیت می توانند در مدیریت بحران مفید واقع شوند.

نویسندگان

سیده الهه عادل رستخیز

دانشجوی د کترای کارآفرینی، دانشگاه تهران، ایران

بهروز زارعی

دانشیار دانشکد ه کارآفرینى، دانشگاه تهران، ایران