حمایت مربی در محیط بالینی از دیدگاه دانشجویان مامایی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 291

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_DSME-4-1_008

تاریخ نمایه سازی: 23 دی 1396

چکیده مقاله:

اگر چه مربی گری یک ارتباط حمایتی در کمک به توسعه ی حرف های و پذیرش نقش فرد است؛ اما دقیقا مشخص نیست که از نظر دانشجویان کدام گفتار، رفتار و عملکرد مربی حمایتی است. لذا بررسی حاضر با هدف تعیین مصادیق حمایت مربی در محیط بالینی از نظردانشجویان مامایی در دانشگاه آزاد اسلامی واحدک ازرون طراحی و اجراشد. روش ها: در این مطالعه از دو روش تحلیل محتوا و توصیفی- تحلیلی برای کسب اطلاعات استفاده شد. در ابتدا ،برای یافتن مصادیق حمایت مربی از دانشجو، از 30 دانشجویمامایی ترم 6 خواسته شد؛ تجارب بالینی خود که در آن احساس دریافت حمایت ازسوی مربی داشته اند و تجاربی که نیاز به حمایت از سوی مربی داشته؛ اما حمایتی دریافت نکرده اند، را با توضیح حمایت دریافت شده و حمایت مورد نیاز دریافت نشده، مکتوب کنند. سپس، کدهای بدست آمده از تحلیل تجارب مکتوب دانشجویان، به صورت 19 موقعیتحمایتی بالینی درسه بعد اطلاعاتی، ابزاری و عاطفی نوشته شد و جهت تایید از نظرسایر دانشجویان، در قالب پرسشنامه در اختیار 100 دانشجو ترم 6 و بالاتر (به استثنای 30 دانشجوی اولیه) قرار گرفت؛ که به طریق سرشماری تعیین شده بودند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات مرحله دوم، از نرم افزار SPSSنسخه 19 استفاده شد. برای بیان فراوانی پذیرشهر موقعیت حمایتی و تفاوت های احتمالی نظرات بین گروه های مختلف دانشجویی به ترتیب ازآزمون های توصیفی وآزمون مربع کای استفاده شد. یافته ها: در فرآیند تحلیل محتوا،سه طبقه اصلی حمایت عاطفی، ابزاریو اطلاعاتی و 6 طبقه فرعی احترام، تقویت اعتماد به نفس،تقویت استقلال، کاهش تنش، نیازآموزشی و ارایه بازخورد از 20 کد استخراج شده از بررسی دست نوشته ها استنتاج شد؛ و تم اصلی پذیرش دانشجو در محیط بالینی به عنوان دانشجو از مجموعه یافته ها برگزیده شد. در بررسی توصیفی، فروانی پاسخ ها نشان داد که 80.66٪ دانشجویان یکی از رفتارهای عاطفی مربی 70٪ یکی از اقدامات ابزاری و 41٪ یکی از رفتارهای اطلاعاتی و بازخوردی را حمایتی دانسته اند. دریافت اعتماد به نفس 97 % ، سرزنش نشدن ( 87 %)، اجازه تکرار پروسیجر بر بیمار تا کسب موفقیت ( 87 %)، با ارزش جلوه دادن عملکرد دانشجو 84 % ، اجازه کار بدون نظارت بدنبال اولین اقدام قابل قبول یا در رابطه با آموخته های قبلی( 78 %) ازمصادیق حمایت مربی از نظردانشجویان بود. نتیجه گیری: دانشجویان مورد مطالعه رفتارهای عاطفی و کمک های ابزاری مربی را بیشتر از عملکرد آنها در ارایه اطلاعات و بازخورد حمایتی دانسته اند؛ که توجه مربیان محترم و تجدید نظر آنها در عملکرد را میطلبد

نویسندگان

سهیلا ضیایی

مربی، آموزش مامایی، گروه مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون، کازرون، ایران.