بهبود بخشیدن به فرایند ارتباط در آموزش و پرورش با نظر به آرای لیوتار

هدف این پژوهش استفاده از آرای لیوتار، و مبنا قرار دادن نظریه ارتباطی و بازی های زبانی میباشد تا اصول و روش هایی به منظور بهبود ارتباط در آموزش و پرورش استخراج شود . روش اینپژوهش توصیفی تحلیلی است . بررسی نظریه لیوتار نشان می دهد در نظریه ارتباطی او، چهارعنصر نقش اساسی دارند: فرستنده، گیرنده، حس و مرجع که در تحقیق حاضر، فرستنده وگیرنده معلم و دانش آموز درنظر گرفته شده است؛ حس و مرجع نیز با توجه به دوره های مختلفتحصیلی متفاوت اند. بازی های زبانی لیوتار از زوایای مختلف بررسی می شود؛ از یک بعد، بازی هایزبانی مربوط به مدرسه و محیط آموزشی، خانه و اجتماع قابل بررسی اند و از بعد دیگر، بازی هایزبانی مربوط به دروس متفاوت که در مقاطع بالاتر و تخصصی تر آشکارترند. نتایج پژوهش نشانمی دهد با در نظر داشتن تیوری ارتباطی لیوتار رفتار معلمان با دانش آموزان در مقاطع مختلفتحصیلی برحسب نیازهای روانی و آموزشی دانش آموزان، متفاوت است لذا در سال های نخستینتحصیل، بر استفاده از عبارات ساده و موقعیت های محسوس، توجه به احساسات و عوامل محیطیو تفاوت های موجود بین بازی های زبانی خانه و مدرسه تاکید می شود و اندک اندک استفاده ازروش های گروهی و ارتباطات بین فردی، توجه به بازی های زبانی دروس مختلف و حیطه هایتخصصی و مسایل اجتماعی در بهبود فرایند ارتباط اثرگذار می شوند.

کلیدواژه ها:

لیوتار ، بازی های زبانی ، نظریه ارتباط ، آموزش و پرورش