بررسی تاثیر کوتاه مدت و بلندمدت نابرابری توزیع در آمد بر کیفیت محیط زیست ایران با استفاده از رویکرد هم جمعی بایر و هان

هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی اثر نابرابری توزیع در آمد بر کیفیت محیط زیست در اقتصاد ایران طی دوره زمانی 1392 - 1346 است. برای این منظور با استفاده از روش بایر و هانت (2013) به بررسی هم جمعی بین متغیر آلودگی محیط زیست و متغیرهای درآمد سرانه، ضریب جینی و مصرف انرژی پرداخته شده است. نتایج برآورد الگوی خود توضیح با وقفه های گسترده (ARDL) بیانگر آن است که در کوتاه مدت و بلند مدت رشد اقتصادی تاثیری منفی بر کیفیت محیط زیست دارد. هر چند بهبود توزیع در آمد دارای تاثیر مثبتی بر کیفیت محیط زیست است، اما افزایش مصرف انرژی موجب بدتر شدن کیفیت محیط زیست می شود. براین اساس، اجرای سیاست های بهبود توزیع در آمد در کنار بازنگری سیاست های بخش انرژی و استفاده از تکنولوژی های کمتر آلاینده، می تواند به عنوان یکی از ابزارهای دستیابی به اهداف بلندمدت توسعه مورد توجه برنامهریزان اقتصادی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

نابرابری توزیع در آمد ، کیفیت محیط زیست ، رویکرد هم جمعی بایر وهانک ، الگوی خودتوضیح با وقفه های گسترده