بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و توسعه پایداردرایران کاربردی ازمدل روبرت فوآ

مسائل محیط زیستی به ویژه تغییرات آب وهوایی به دلیل افزایش انتشارگازهای گلخانه ای درچنددهه اخیر به مسئله ای جهانی تبدیل شده به طوریکه امروزه الودگی بصورت یک چالش مدیریتی برای کشورها مطرح است باتوجه به نقش و اهمیت سرمایه های اجتماعی و اگاهی های مردم درمورد اثار محیطی فعالیت های بشر درمقابله با مشکلات محیط زیستی هدف این مقاله پاسخگویی به این سوال است که ایا رابطه ای بین سرمایه اجتماعی و رفتارهای مسئولانه حامی محیط زیست وجود دارد؟ دراین پژوهش برای سنجش سرمایه اجتماعی ازشاخص فوکویاما استفاده شده است درابتدا بااستفاده ازروش تحلیل عاملی شاخص معرف سرمایه اجتماعی درایران طی دوره 1363-90 محاسبه و درمرحله بعد بااستفاده ازفرایند خودتوضیح برداری با وقفه های گسترده ARDL وجود رابطه بلندمدت بین سرمایه اجتماعی و محیط زیست مورد ازمون قرارگرفته است نتایج حاصل ازمطالعه تجربی نشان میدهد که دردوره موردمطالعه سرمایه اجتماعی دارای اثرمثبت و معناداربرمحیط زیست است و بین مولفه های سرمایه اجتماعی و سلامت محیط زیست رابطه مستقیم و قوی وجود دارد