جایگاه قاعده لاضرردر تربیت

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 367

فایل این مقاله در 34 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_EGHAN-1-2_010

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397

چکیده مقاله:

در تمام مواقع، چه در خانه و چه در مدرسه، سلاح تمسخر، انتقادو تحقیر کودک بد و نامطلوب است و نتیجه ای جز اینکه کودک را غمگین و دچار نا امنی سازد نخواهد داشتواین همان ضرررساندن به آنهامی باشددرحوزه ی آموزش وپرورش، هتک حریم دانشآموزان موجب خسارت معنوی می شود.ومعلمان دراین حوزه کرامت انسانی دانش آموزان را باید حفظ کنند و یا از تنبیه بدنی و کلامی استفاده نکنند زیرا کرامت دانش آموزان را خدشه دار می کنند و ضرر به روح و یا جسم آنان وارد می سازند بعنوان نمونه اطاعت و انضباطی که از راه تنبیه توسط معلمان حاصل می گردد موجب اضمحلال و نابودی حس ابتکار کودک می گردد و اینگونه کودکان چون به سن بلوغ و رشد می رسنداز هیچ مقامی اطاعت نمی کنند و راه عصیان در پیش می گیرند و تنبیه در شخص تنبیه شده نسبت به عامل تنبیه کننده و دیگران پرخاشگری ایجاد می کند و موجب مشکلات دیگری می شود و ممکن است در فرصت مناسب به جرایم سنگین تری دست بزند.

نویسندگان

حسین غفوری چرخابی

استادیارگروه فقه ومبانی حقوق اسلامی دانشگاه اردکان

محمد قدرتی

دانشجوی کارشناسی ارشد فقه ومبانی حقوق اسلامی دانشگاه اردکان