زمانبندی تزریق eCG در برنامه هورمونی ایجاد جفت پذیری در میش های ترک-قشقایی به هنگام آنستروس عمیق

هدف از انجام این پژوهش، تعیین زمان مناسب تزریق eCG در برنامه هورمونی ایجاد جفت پذیری میش های ترکی-قشقایی در زمان آنستروس عمیق و بررسی تاثیر آن بر بازده تولیدمثلی و اقتصادی در سامانه پرورش عشایری گوسفند در استان فارس بود. سن و نمره وضعیت بدنی300 راس میش ثبت شد و 270 راس از آنها در برنامه تیمار هورمونی با پروژسترون+eCG استفاده شدند. از سیدر به عنوان منبع پروژسترون استفاده شد. میشهای تیمارشده با هورمون بر اساس زمان تزریق eCG به سه گروه تقسیم شدند: گروه یکم، تزریق eCG، 48 ساعت پیش از خارج کردن سیدر، گروه دوم، تزریق eCG، 24 ساعت پیش از خارج کردن سیدر و گروه سوم، تزریق eCG، همزمان با خارج کردن سیدر. گروه چهارم به تعداد 30 راس، به عنوان شاهد تحت برنامه تیمار هورمونی قرار نگرفتند. تزریق eCG، 24 ساعت پیش از خاتمه در مقایسه با تزریق در زمان خاتمه تیمار پروژسترون، به طور معنی داری نرخ های آبستنی، زایش، بره زایی و بره گیری و همچنین محصول بره متولدشده، محصول بره ازشیرگرفته، درآمد ناخالص و خالص تولید بره را افزایش داد (05/0≥P). همچنین صفات فوق در گروهی که eCG 48 ساعت پیش از خاتمه تیمار پروژسترون تزریق شد، در مقایسه با تزریق در زمان خاتمه، تمایل به افزایش داشتند (10/0≥P). در گروه شاهد هیچ آبستنی رخ نداد که نشان دهنده وجود آنستروس عمیق در زمان انجام آزمایش بود. نتایج این پژوهش نشان داد که در فصل آنستروس عمیق (اسفند و فروردین ماه)، بهترین زمان تزریق eCG برای ایجاد جفت پذیری در میش های ترکی-قشقایی، 24 ساعت قبل از خاتمه تیمار پروژسترون است.

کلیدواژه ها:

میش ترکی- قشقایی ، ایجاد جفت پذیری ، زمان تزریق eCG ، بازده تولیدمثل