واکنش عملکرد و کیفیت دانه سویا رقم DPX به منابع مختلف کودهای زیستی (PGPR)، ورمی کمپوست و سطوح مختلف کودهای شیمیایی در حضور هیدروژل ابرجاذب

به منظور بررسی اثر ترکیبات مختلفی از مقادیر متفاوت کودهای شیمیایی، آلی و بیولوژیک در حضور مواد جاذب رطوبت ببه منظور بررسی اثر ترکیبات مختلفی از مقادیر متفاوت کودهای شیمیایی، آلی و بیولوژیک در حضور مواد جاذب رطوبت بر برخی صفات فنولوژیک، مورفولوژیک و عملکرد سویا تحت شرایط آب و هوایی منطقه گرگان، پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش مصرف یا عدم مصرف 50 کیلوگرم در هکتار هیدروژل ابرجاذب آکوازورب و 10 ترکیب متفاوت از مقادیر مختلف کود شیمیایی، ورمی کمپوست و فسفر بارور 2، تیمارهای آزمایشی را تشکیل دادند. تیمارها شامل شاهد بدون اعمال هیچ گونه کود (Control)، 100 درصد کود شیمیایی (B1)، 50 درصد کود شیمیایی و تلقیح کود زیستی (B2)، 50 درصد کود شیمیایی و 6 تن ورمی کمپوست (B3) ، 50 درصد کود شیمیایی و 12 تن ورمی کمپوست (B4)، تلقیح کود زیستی و 6 تن ورمی کمپوست (B5)، تلقیح کود زیستی و 12 تن ورمی کمپوست(B6) ، 6 تن ورمی کمپوست(B7) ، 12 تن ورمی کمپوست (B8) و تلقیح کود زیستی (B9) بودند. نتایج نشان داد که که کاربرد کودهای زیستی می تواند با کاهش 50 درصدی مصرف کودهای شیمیایی به همراه هیدروژل ابرجاذب (B2)، بیشترین میزان عملکرد به مقدار 4100 کیلوگرم بر هکتار و تیمار شاهد کمترین عملکرد را داشته باشد. همین طور در بسیاری از صفات اجزای عملکرد، تیمارهای B5 و B6 بیشترین مقدار را به خود اختصاص داده اند که نشان دهنده تاثیر مثبت تلفیق کودهای زیستی و ورمی کمپوست بر آنها بوده است.

کلیدواژه ها:

سوپرجاذب ، سویا ، کود زیستی ، ورمی کمپوست