آثار جمعیت شهری و روستایی و باز بودن تجاری بر نرخ بیکاری در اقتصاد ایران

اشتغال و بیکاری از جمله موضوعات مهم اقتصادی هر کشوری است که تاثیر تعیین کننده ای در توسعه یافتگی و پیشرفت کشور در همه شیونات دارد که هدف اصلی این تحقیق هم تعیین تاثیر جمعیت شهری و روستایی و باز بودن تجاری بر نرخ بیکاری در اقتصاد ایران در سال های 1393-1352 می باشد. در مقاله حاضر با استفاده از روش اقتصاد سنجی تصحیح خطای برداری VECM به تجزیه وتحلیل پرداخته شده است که نتایج حاصل از آن نشان می دهد که در بلندمدت افزایش جمعیت شهری وروستاها به منجر به افزایش بی رویه ی بیکاری می گردد وهر روز مشکلی بر مشکلات افزوده می شود درصورتی که آزادسازی تجاری در کوتاه مدت موجب تخریب شغل می گردد، اما در بلندمدت با انجام اصلاح اقتصادی وثمربخشی آن، ایجاد فرصت های جدید شغلی بیشتر از تخریب شغلی شده که باعث کاهش نرخ بیکاری می گردد، پس در نهایت نتایج حاصل نشان می دهد که جمعیت شهرنشینی وجمعیت روستانشینی دارای اثر مثبت و باز بودن تجاری ارتباط منفی با نرخ بیکاری دارد.

کلیدواژه ها:

بیکاری ، جمعیت شهری ، جمعیت روستایی ، باز بودن تجاری ، الگو تصحیح خطای پردازی