خلافت و نسبت آن با قرابت و صحبت (بازخوانى حکمت 190 نهج البلاغه)
محل انتشار: دوفصلنامه امامت پژوهی، دوره: 1، شماره: 3
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 413
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EMAM-1-3_004
تاریخ نمایه سازی: 19 آبان 1397
چکیده مقاله:
حکمت 190 نه جالبلاغه به دو گونه نقل شده است. در چاپ محمد عبده و صبحى صالحای نگونه آمده است: وا عجباه! ا تکون الخلافه بالصحابه و القرابه و در تصحیح فی ضالاسلام و نسخه ابن ابى الحدید، این گونه آمده است: وا عجبا! ا تکون الخلافه بالصحابه و لا تکون بالصحابه و القرابه! وا عجبا، ان تکون الخلافه بالصحابه و لا تکون بالصحابه و القرابه! در سالهاى اخیر، بحث و جدل هایى درباره این حکمت نهج البلاغه درگرفته و اتهام تحریفو دست اندازى در تصحیح متون مطرح شده است که در این مقاله به برخى از آنها خواهیمپرداخت. قصد آن داریم که با بررسى اسباب صدور کلام از امام على (ع) و جمع کردننقل هاى متفاوت آن، قول صحیح را ترجیح دهیم. این متون، اولا، قابل بحث سندى نیستند(چون هیچ یک سند ندارند)؛ ثانیا یک متن، حتى اگر سند صحیح هم داشته باشد، نباید ازحیطه نقد متن خارج شود.
نویسندگان
محدثه خسروی
دانشجوی دکتری الاهیات