بررسی نقوش و مفاهیم طرح های آیینه کاری موجود در حرم مطهر احمدبن موسی الکاظم شاه چراغ(ع)
محل انتشار: فصلنامه رهیافت فرهنگ دینی، دوره: 1، شماره: 1
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 469
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FADI-1-1_011
تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1398
چکیده مقاله:
هنر آینه کاری از هنرهای سنتی ایران است که عمدتا در تزئینات داخلی بناهای تاریخی و به ویژه اماکن مذهبی بیشترین کاربرد را دارد. بهره گیری از این هنر همواره در راستای تحقق بخشیدن به کیفیت معنوی بنای مذهبی صورت گرفته و همچون پلی ساحت قدسی و قلمرو انسانی را به یکدیگر پیوند می دهد و میتوان گفت آینه هنر نور است و معنویت. آینهکاری اماکن مذهبی گونهای دیوارنگاری به شمار میآید ولی به اعتبار ویژگیهای؛ نقوش، ترکیب و مفاهیم با انواع دیگر دیوارنگاری ها متفاوت است. محتوای شکلی این عناصر را بیشتر فرمهای کوچک هندسی، سه گوشهای منظم، انواع گره ها و فرم های ساده شده طبیعی تشکیل دادهاند، که از نظر ظرافت دید در مجموعه اماکن مذهبی شاه چراغ شیراز مورد بررسی و پژوهش قرار گرفته است. از این رو با بهره جستن از روش توصیفی تحلیلی و با روش جمعآوری اطلاعات کتابخانهای و میدانی به مطالعه پارهای از وجوه تزئینات آینه کاری میپردازیم. حاصل بررسی کالبدی در این پژوهش نشان میدهد که در حرم شاه چراغ آینهکاری روی گچ به صورت پوشاننده کل سطح دیوار و سقف و تکنیک آینهکاری روی آینه و مقرنس است که روی دیوار و سقف و حاشیه قرنیز و بیشتر به صورت طرحهای گره و اسلیمی کار شده است.
نویسندگان
ابوالفضل صادقپور فیروزآباد
مربی و عضو هیئت علمی گروه موزه، دانشگاه هنر شیراز
مهشید بارانی
مربی و عضو هیئت علمی گروه معماری، دانشگاه هنر شیراز