بررسی نقوش و مفاهیم طرح های آیینه کاری موجود در حرم مطهر احمدبن موسی الکاظم شاه چراغ(ع)

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 469

فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FADI-1-1_011

تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1398

چکیده مقاله:

هنر آینه کاری از هنرهای سنتی ایران است که عمدتا در تزئینات داخلی بناهای تاریخی و به ویژه اماکن مذهبی بیشترین کاربرد را دارد. بهره گیری از این هنر همواره در راستای تحقق بخشیدن به کیفیت معنوی بنای مذهبی صورت گرفته و همچون پلی ساحت قدسی و قلمرو انسانی را به یکدیگر پیوند می دهد و می­توان گفت آینه هنر نور است و معنویت. آینه­کاری اماکن مذهبی گونه­ای دیوارنگاری به شمار می­آید ولی به اعتبار ویژگی­های؛ نقوش، ترکیب و مفاهیم با انواع دیگر دیوارنگاری ها متفاوت است. محتوای شکلی این عناصر را بیشتر فرم­های کوچک هندسی، سه گوش­های منظم، انواع گره ها و فرم های ساده شده طبیعی تشکیل داده­اند، که از نظر ظرافت دید در مجموعه اماکن مذهبی شاه چراغ شیراز مورد بررسی و پژوهش قرار گرفته است. از این رو با بهره جستن از روش توصیفی تحلیلی و با روش جمع­آوری اطلاعات کتابخانه­ای و میدانی به مطالعه پاره­ای از وجوه تزئینات آینه کاری می­پردازیم. حاصل بررسی کالبدی در این پژوهش نشان می­دهد که در حرم شاه چراغ آینه­کاری روی گچ به صورت پوشاننده کل سطح دیوار و سقف و تکنیک آینه­کاری روی آینه و مقرنس است که روی دیوار و سقف و حاشیه قرنیز و بیشتر به صورت طرح­های گره و اسلیمی کار شده است.

نویسندگان

ابوالفضل صادقپور فیروزآباد

مربی و عضو هیئت علمی گروه موزه، دانشگاه هنر شیراز

مهشید بارانی

مربی و عضو هیئت علمی گروه معماری، دانشگاه هنر شیراز