محاسبه ارزش در معرض ریسک و ریزش مورد انتظار بر اساس نظریه مقدار حدی: شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران

پژوهش حاضر به بررسی ارزش در معرض ریسک (VAR) و ریزش مورد انتظار (ES) در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از نظریه مقدار حدی (ماکسیمم بلاک ها و توزیع پارتو تعمیم یافته(GPD)) پرداخته است. پیش از تخمین مدل ها در تجزیه تحلیل مقدماتی یافته ها که با استفاده از آماره های توزیع تجربی، تابع اضافی میانگین و رسم Q-Q انجام شد، وجود رفتار دم پارتو و دم پهن داده ها نمایان گردید. برای تخمین مقدار آستانه بهینه، از تابع اضافی میانگین و رسم Hill استفاده شد که آماره های مذکور برای بازده مثبت و منفی، به ترتیب مقدار آستانه را در حدود 1.20 و 0.95 برای مدل GPD تهیه نمودند. از مقایسه باقیمانده های مدل های تخمین زده شده مقدار حدی کلاسیک (21، 63، و 126 روز) و مدلGPD، استنباط بر عملکرد مطلوب GPD محاسبه شده نسبت به مقدار حدی بلاک که حساسیت زیادی به انتخاب طول دوره دارد، حاصل شد. در نهایت برای تخمین VAR و ES از مدل GPD تخمین زده شده که کارایی بهتری را به نمایش گذاشت، استفاده شد. یافته ها موید این مطلب بود که کاربرد VAR و ES نباید بر مدیریت ریسک مالی مسلط شود؛ به عبارتی، وابستگی بر مقیاس ریسک منفرد به جهت نادیده گرفتن اطلاعات ریسک پرتفوی مشکل ایجاد می کند. بنابراین برای در برگرفتن اطلاعات نادیده شده توسط VAR و ES، ضروری است که جنبه های گوناگون توزیع زیان/سود مانند دم پهن بررسی شود.

کلیدواژه ها:

نظریه مقدار حدی ، ارزش در معرض ریسک ، ریزش مورد انتظار ، توزیع پارتو تعمیم یافته