بررسی شیوع آلودگی لیشمانیایی جوندگان صحرایی کاشان سال 1374

سابقه و هدف: نظر به افزایش تعداد موارد ابتلای سالانه لیشمانیوز جلدی در شهرستان کاشان و گزارشات مبنی بر وجود آلودگی لیشمانیایی در جوندگان و به منظور شیوع آلودگی در موش های وحشی مناطق بیابانی کاشان این مطالعه در سال 1374 انجام گرفت. مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی بر روی جوندگان زنده صید شده منطقه صورت پذیرفت. جوندگان وحشی با استفاده از تله های زنده گیر فلزی صید گردیدند. به روش سمباده زنی از گوش آن ها نمونه برداری شد و پس از رنگ آمیزی، انگل لیشمانیا در آن ها مورد شناسایی قرار گرفت. به منظور تعیین شیوع آلودگی در جامعه جوندگان، فاصله اطمینان محاسبه گردید. یافته ها: از مجموع 736 تله تعبیه شده، جمعا 121 جونده کوچک در 6 گونه شناسایی و اکثریت جوندگان به صید شده را Rhombomys Opimus به تعداد 73 سر (60/3 درصد) Meriones libycus تعداد 41 سر (33/9 درصد) تشکیل می دادند. Meriones Vingradovi به تعداد 4 سر، Gerbillus nanus، Gerbillus cheesmane و Rattus rattus نیز هر کدام به تعداد یک سر صید گردیدند، از بین جوندگان صید شده تنها R.opimus به انگل لیشمانیا آلوده بود. 23 سر (31/5 درصد) از بین حداقل Rhombomys در یک یا هر دو گوش آلوده بودند. مقدار شیوع آلودگی در Rombomys 20/8 تا حداکثر 42/1 درصد برآورد می گردد. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بسیار بالای آلودگی لیشمانیایی در Rhombomys ها، توصیه می گردد ضمن تحقیقات بیشتر، اقدامات کنترلی روی این نوع جونده اعمال شود تا از آلودگی بیشتر به لیشمانیوز جلدی در انسان جلوگیری به عمل آید.

کلیدواژه ها:

Rhombomys opimus ، لیشمانیوز جلدی