بررسی اثر تمرین های کانسنتریک عضلات اندام تحتانی بر تنظیم آنتی سیپتوری پوسچر بیماران مبتلا به همی پارزی مزمن بعد از سکته مغزی

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 470

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FEYZ-10-1_006

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: شایع ترین عامل ناتوانی بعد از سکته مغزی همی پارزی است. نقش تمرین های کانسنتریک در بهبود تنظیم آنتی سیپتوری پاسچراین بیماران با توجه به اختلاف نظرهای موجود در مورد اثرات این تمرین ها در ضایعات نورون حرکتی فوقانی مشخص نگردیده است. مطالعهبه منظور تعیین اختلالات پاسخ های فیدفوروارد مکانیسم کنترل پاسچر و تاثیر تمرین های کانسنتریک عضلات اندام تحتانی مبتلا در درمان ایناختلالات در بیماران همی پارزی آسایشگاه سالمندان کهریزک تهران در سال 1382 انجام شد.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 34 بیمار همی پارزی ثانویه به سکته مغزی مورد مطالعه قرار گرفتند. بیمارانی انتخاب شدند که حداقل12 ماه از شروع سکته مغزی آنها گذشته باشد. بیماران به صورت تصادفی در یکی از دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. قدرت (کیلوگرم) ایزومتریک هفت گروه عضلانی با دینامومتر انداز هگیری شد. پاسخ های فیدفوروارد با استفاده از آزمون رتبه ای Test Functional Reach ) FRT)قبل و بعد از 12 جلسه درمان ارزیابی گردید. ارزیابی توسط دو آزمونگر که از دو گروه مطالعه اطلاعی نداشتند انجام گردید. گروهمورد علاوه بر تمرین های تعادلی و عملکردی، تمرین های تقویتی را دریافت کرد. به گروه کنترل فقط تمرین های تعادلی و عملکردی داده شد.از آزمون های t مستقل، t زوج، من ویتنی و ویلکاکسون برای مقایسه نتایج قبل و بعد از درمان استفاده شد. نتایج : میانگین سنی بیماران گروه مورد 7/1± 49/3 سال و گروه کنترل 3±55/52 سال بود. تنظیم آنتی سیپتوری پاسچر در وضعیت موازی پاها فقط در گروه مورد از 0/2±1/29 به 0/17±2/9 ارتقاء یافت (p<0/0001). در همین وضعیت و در مقایسه نتایج بعد از درمان بین دو گروه میانگین تنظیم آنتی سیپتوری پاسچر در گروه مورد 0/17±2/9 نسبت به کنترل 0/18±1/18 بیشتر بود (p<0/0001). نسبت بهبودی میانگین FRT در گروه مورد 0/21±1/59 نسبت به گروه کنترل 0/08±0/12 ارتقاء یافت (p<0/0001). قدرت همه گروه های عضلانی با نتایج FRT در وضعیت تاندم (0/726 r=0/483) و موازی پاها (0/645 r=0/401) همبستگی داشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه از موثر بودن تمرینهای تقویتی عضلات اندام تحتانی مبتلا در بهبود پاسخ های فیدفوروارد مکانیسم کنترل پاسچر برایتنظیم آنتی سیپتوری پاسچر در مرحله مزمن توانبخشی بعد از سکته مغزی حمایت می کنند. همچنین نتایج از اندازه گیری قدرت عضلات اندامتحتانی مبتلا برای ارزیابی کنترل آنتی سیپتوری پاسچر حمایت می کنند.نسبت بهبودی میانگیندر همین وضعیت و در مقایسه نتایج بعد از درمان بین دو گروه

نویسندگان

اصغر اکبری

استادیار گروه فیزیوتراپی دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان

حسین کریمی

دانشیار گروه فیزیوتراپی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران

انوشیروان کاظم نژاد

دانشیار گروه آمار زیستی دانشگاه تربیت مدرس

مژده قبایی

استادیار گروه نورولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران