اثر سترونسازی با گاز اکسید اتیلن بر خواص القای استخوان سازی پودر دمینرالیزه استخوان آلوگرافت

سابقه و هدف: یکی از روش های سترون سازی استخوان های آلوگرافت، جهت کاهش خطر انتقال بیماری های عفونی، استفاده از گاز اکسید اتیلن می باشد. این مطالعه به منظور بررسی اثرات این گاز بر خواص القای استخوانسازی پودر استخوان دمینرالیزه انجام شده است. مواد و روش ها: این تحقیق به روش تجربی و در مدل حیوانی انجام شد. پودر استخوان دمینرالیزه سترون شده با گاز اکسید اتیلن به عنوان گروه مورد بررسی و پودر استخوان دمینرالیزه تهیه شده به روش آسپتیک به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. 30 میلی گرم پودر استخوان از هر گروه به صورت مجزا در عضلات کنار مهره ای چپ و راست 18 موش صحرایی (Rat) کاشته شدند و پس از 4 هفته نمونه های پیوند شده همراه با حاشیه 0/5 سانتی متر برداشت شده، قابلیت تحریک استخوان سازی در دو گروه با بررسی هیستوپاتولوژیک مقایسه گردید. نتایج: در بررسی نمونه های شاهد به جز یک مورد در بقیه نمونه ها (94/4 درصد ) شواهدی از تشکیل بافت جدید استخوانی مشاهده شد که این تغییرات در گروه مورد بررسی در 14 نمونه (77/7 درصد ) مشاهده شد. این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. تشکیل سلول های استخوان ساز در گروه شاهد 88/8 درصد و در گروه مورد بررسی 50 درصد بود. (p> 0/05). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد استفاده از گاز اکسید اتیلن در دمای 42 درجه سانتی گراد جهت سترون سازی نهایی پودر استخوان دمینرالیزه، تاثیر عمدهای بر خواص القای استخوان سازی آن ندارد. بنابراین استفاده از روش سترون سازی نهایی با گاز اکسید اتیلن اگرچه مطلوب نیست ولی مناسب به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

اکسید اتیلن ، پودر دمینرالیزه استخوان ، سترون سازی ، القای استخوان سازی ، آلوگرافت