بررسی همه گیری شناسی آسیب های تروماتیک دیافراگم در بیمارستان الزهرا اصفهان در سال های 1386-1383

سابقه و هدف: فتق دیافراگم به دنبال آسیب های غیرنافذ و نافذ نسبتا شایع می باشد. وجود ضایعات همراه با پار گی دیافراگم به عنوان یکی از شایع ترین علل مرگ و میر در این بیماران می باشد. هدف از این بررسی تعیین تشخیص، درمان ، مرگ و میر پارگی های دیافراگم در بیمارانمبتلا به این بیماری از سال 1383 تا 1386 در بیمارستان الزهرای اصفهان بود.مواد و روش ها: روش مطالعه اس تفاده از دادههای موجود و بررسی 5000 پرونده بیمار ترومایی بود. پروندههای 34 بیمار که با تشخیص فتقدیافراگم در اثر آسیب از سال 1383 تا 1386 در بیمارستان الزهرا در اصفهان تحت درمان و پیگیری قرار گرفتند ، انجام شد . اطلاعات جمع -آوری شده از هر بیمار شامل سن، ج نس، نوع عامل تروما و نوع آسیب، زمان تشخیص ، عوارض و پیامد (مرگ یا ترخیص ) بود . جهت بررسیداده ها از آمار توصیفی استفاده گردید.34 مورد از 5000 بیمار آسیب دیده (0/07 درصد ) دارای پارگی دیافراگم بودند. در این مطالعه از 34 بیمار، 28 بیمار مرد (82/4 درصد) و 6 نفر (17/6 درصد) زن بودند. میانگین سنی 9/1±32/2 سال با دامنه ی 1 تا 68 سال بود . پارگی دیافراگم سمت چپ در22 بیمار (64/7 درصد) و سمت راست در 11 مورد (32/4 درصد) و پارکی دو طرفه در یک بیمار (2/9 درصد) بود. ترومای غیرنافذ در 22 بیمار (64/7 درصد) به عنوان علت پارگی دیافراگم بود. در 7 بیمار (20/6 درصد) عمل جراحی به صورت اختیاری و در سایر موارد به صورت فوریتی انجام شد . تشخیص قبل از عمل در 15 بیمار (44/1 درصد) و تشخیص حین عمل در 13 بیمار (38/2 درصد) صورت گرفت و در 6 مورد (17/7 درصد) از بیماران در اولین عمل جراحی انجام شده آسیب دیافراگم تشخیص داده نشد . بیشترین زمان بین آسیب و تشخیص حدود 3 سال بود . در 22 بیمار (66/7 درصد) آسیب های متعدد همراه وجود داشت . متوسط زمان بستری در این بیماران حدود 12/3 روز بود. عوارض بعد از عمل در 9 بیمار (26/5 درصد) ایجاد شد و مرگ و میر کلی بیماران 5 بیمار (14/7 درصد) بود.نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان می دهد که در درصد قابل توجهی از بیماران در عمل اول آسیب دیافراگم تشخیص داده نشده است وبدین ترتیب توجه به این ناحیه آناتومیک در حین اعمال جراحی برای آسیب ضروری میباشد

کلیدواژه ها:

آسیب دیافراگم ، آسیب ، لاپاراتومی ، همه گیری شناسی