وضعیت خودمراقبتی بیماران دیابتی مرکز دیابت کاشان در سال 1384

سابقه و هدف: بررسی خودمراقبتی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی نه تنها از نظر بهداشتی بلکه از نظر تجزیه و تحلیل اقتصادی جامعهمهم است. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت خودمراقبتی و دانش بیماران دیابتی مراجعهکننده به مرکز دیابت کاشان بوده است.مواد و روش ها : این پژوهش توصیفی تحلیلی بر روی 300 نفر از بیماران مبتلا به دیابت (از 1400 بیمار) به روش نمونه گیری تصادفیصورت گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه های مشخصات بیمار، خودمراقبتی ویژه بیماران دیابتی (شامل سه بعد نگرش، عملکردو عملکرد خانواده) خودمراقبتی از پاها و بررسی سطح دانش بوده که توسط بیماران و در صورت نداشتن سواد به کمک پژوهش گر تکمیلگردید. نقاط برش در هر بعد نیز با بهره گیری از نتایج پژوهش قبلی تعیین شد و سپس وضعیت بیماران بر اساس آن مشخص گردید . جهت بررسی رابطه خودمراقبتی با متغیرهای مورد بررسی، از آزمون های کای دو و آزمون t و آزمون تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه و OR و CI استفاده شد.نتایج: از 300 نفر بیمار مورد مطالعه 214 نفر زن و 86 نفر مرد بودند. مدت ابتلا به دیابت این افراد 6/5±10/6 سال بود. وضعیت خودمراقبتی بر اساس طول مدت ابتلا و تحصیلات ارتباط معنیداری را نشان داد به طوری که با بالا رفتن طول مدت ابتلا میزان خودمراقبتی افزایش یافتو افراد بی سواد از خودمراقبتی خوب برخوردار بودند. بر اساس نتایج این پژوهش نوع درمان و وضعیت تاهل تنها با بعد مراقبت از پا ارتباط داشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه و اختلاف در برخی مشخصات بیمار ، بیماران با ابعاد مختلف خودمراقبتی و دانش لازم استآموزشها در مراکز دیابت کاربردی تر و با تاکید بیشتر بر ایجاد تغییرات هم در دانش و هم در رفتار و بهبود نگرش و احساس خودکارآمدیدر افراد صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

مراقبت از خود ، دیابت شرین ، دانش ، نگرش ، عملکرد ، پای دیابتی