بررسی فراوانی و عوامل خطر مرتبط با باکتریوری بدون علامت در بیماران دیابتی بستری دربیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال 1386

سابقه و هدف: بین باکتریوری بدون علامت و بروز عوارض در بیماران دیابتی تناقض وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی شیوع وعوامل مرتبط با باکتریوری بدون علامت در بیماران دیابتی بستری در بیمارستان بود.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1386 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان بر روی 100 بیمار مبتلا به دیابت ملیتوس انجام گرفت وپارامترهای دموگرافیک بیماران در یک پرسشنامه استاندارد ثبت شد. نمونه های ادرار از میانه جریان و به صورت استریل جمع آوری شد وبلافاصله به آزمایشگاه منتقل گردید. وجود حداقل 105 کولونی باکتریایی از میکروب های اوروپاتوژنیک در هر میلی لیتر از کشت دو نمونهادرار از بیمار بدون علامت عفونت مجاری ادراری به عنوان باکتریوری بدون علامت تعبیر گردید. نتایج تحقیق با استفاده از تست های آماریمجذور کای و فیشر و OR و CI آنالیز گردید. نتایج: باکتریوری بدون علامت در 20 بیمار ( 16 زن و 4 مرد) مشاهده شد. شایع ترین میکروارگانیسم های جدا شده شامل اشرشیا کلی در 10 مورد، استافیلوکوکوس کواگولاز منفی در 6 مورد، گونه های کلبسیلا در 2 مورد، استافیلوکوک اریوس در 1 مورد، و پسودوموناس ایروژینوزا در 1 مورد بود. نتایج تحقیق ارتباط معنی داری را بین بروز باکتریوری و استفاده از سوند ادراری (p=0/003) نشان داد. شانس باکتریوری بدون علامت در بیمارانی که دارای سوند ادراری بودند 13 برابر نسبت به بیماران فاقد سوند بود.نتیجه گیری: با توجه به شیوع باکتریوری بدون علامت در بیماران دیابتی و ارتباط آن با سونداژ ادراری بهتر است حتی المقدور از گذاشتنغیر ضروری سوند ادراری در این بیماران اجتناب کرد.

کلیدواژه ها:

باکتریوری بدون علامت ، دیابت ، بیماران بستری ، عوامل خطر