بررسی استرس حاد، اختلال استرس پس از سانحه و کیفیت زندگی بعد از سوانح رانندگی در مصدومین بستری شده در بیمارستان پورسینا رشت طی سال 1388

سابقه و هدف: دانش کمی در مورد کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در مصدومین حوادث رانندگی وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه تعیین استرس حاد، اختلال استرس پس از سانحه و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در مصدومین حوادث رانندگی می باشد. مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه توصیفی افراد مورد مطالعه از بستری شدگان در بخش های ارتوپدی و ترومای بیمارستان پورسینا شهر رشت طی سال 1388 انتخاب شدند. داده ها یک هفته و دوماه پس از تصادف برای 88 بیمار بستری جمع آوری گردیده و با ابزارهای SRS- PTSD (استرس پس از سانحه) و SF-36 (فرم خلاصه شده کیفیت زندگی مرتبط با سلامت) بررسی شدند. نتایج: استرس حاد هفته اول پیش بینی کننده مستقل استرس پس از سانحه دوماه بعد بود. در تجزیه و تحلیل رگرسیونی بین موقعیت مصدوم به عنوان راننده و نمره اختلال استرس پس از سانحه دو ماه بعد ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (P=0/024). نتایج این مطالعه همچنین، افزایش میانگین در عملکرد جسمی کیفیت زندگی (P=0/005) و کاهش میانگین محدودیت نقش به علت آسیب جسمانی (P=0/02) و کاهش میانگین در عملکرد روانی شامل سلامت روانی (P=0/001) محدودیت نقش هیجانی (P=0/01) و نیروی حیاتی (P=0/001) در هفته اول تا دوماه پس از تصادف را نشان دادند. نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت حوادث رانندگی می تواند در کیفیت زندگی مصدومین حوادث رانندگی اختلال ایجاد کرده و کارکنان ارایه دهنده خدمات مراقبتی باید در مورد استرس حاد، به خصوص در رانندگان اقدامات مداخله ای لازم را انجام دهند.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، حوادث رانندگی ، اختلال استرس سانحه