کاهش علایم وسواس در بیماران مبتلا به وسواس فکری و عملی مقاوم به درمان از طریق درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد

سابقه و هدف: پژوهش حاضر، به بررسی اثربخشی استفاده از روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در درمان اختلال وسواس فکری وعملی مقاوم به درمان در 3 بیمار مبتلا پرداخته است.مواد و روشها: یک طرح تک موردی در سه بیمار مبتلا به وسواس مقاوم به درمان استفاده شد. بهمنظور سنجش بیماران، مقیاس وسواسفکری و عملی ییل -براون، پرسشنامه اضطراب و افسردگی بک و نیز یک مقیاس فرآیندی مور استفاده قرار گرفت.نتایج: نتایج حاکی از کاهش چشمگیر در علایم وسواسی، نمرات افسردگی و اضطراب، میزان اعتقاد به افکار وسواسی، پریشان زاییافکار وسواسی و لزوم پاسخدهی به آنها در سنجش پس از درمان بود و این کاهشها تا یک ماه پس از درمان نیز حفظ شد.نتیجه گیری: فرآیند درمان و نتایج بهدست آمده در این پژوهش حاکی از آن است که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند روشدرمانی موثری برای بیماران مبتلا به وسواس مقاوم به درمان باشد.

کلیدواژه ها:

اختلال وسواس فکری و عملی مقاوم به درمان ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، اضطراب ، افسردگی