مقایسه پیامدهای زودرس تعبیه کاتتر ورید مرکزی از طریق رگ محیطی (PICC) با راه وریدی محیطی (PC) در نوزادان بسیار کم وزن

سابقه و هدف: اقامت طولانی مدت نوزادان در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان و نیاز به یک راه وریدی مناسب جهت دریافت مواد مغذیو درمانی، همیشه دغدغه پرسنل پزشکی شاغل در این بخش ها بوده است. هدف از این مطالعه مقایسه فواید و مضار تعبیه کاتتر مرکزی ازطریق رگ محیطی (PICC) با کاتترهای متداول محیطی می باشد. مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده تعداد 117 نوزاد نارس با وزن کمتر از 1500 گرم وارد مطالعه شدند. برای 57 نوزاد اقدام به گذاشتن کاتتر ورید مرکزی از طریق رگ محیطی (PICC) شد، و برای 60 نوزاد هم به روش معمول کانولاسیون رگ محیطی با آنژیوکت شد. پیامدهای زودرس مثل ماندگاری کاتتر، شانس ابتلا به عفونت و میزان مرگ و میر در دو گروه مورد بررسی ومقایسه قرار گرفت.نتایج: میانگین وزن نوزادان در گروه PICC؛ 183±1061 گرم و در گروه رگ محیطی 217±1054 گرم بود (P=0/7). سپسیس (با کشت خون مثبت) در 8 مورد گروه PICC و 7 مورد در گروه رگ های محیطی روی داد (P=0/5). در 7 مورد کشت مثبت نوک کاتتر مرکزی (کلونیزاسیون) در گروه PICC روی داد. تعداد مرگ در گروه PICC، 6 نوزاد و در گروه رگ محیطی 5 نوزاد بود (P=0/9).نتیجه گیری: کاتتر گذاری مرکزی از طریق رگ های محیطی در نوزادان نارس منجر به افزایش عفونت خونی و مرگ و میر در نوزادانمورد بررسی نشد و با توجه به فواید آن از جمله ماندگاری زیاد آن می توان استفاده از آن را برای نوزادان VLBW توصیه کرد.

کلیدواژه ها:

نوزادان ، کاتتر مرکزی از طریق رگ محیطی ، راه وریدی محیطی