مقایسه تاثیر فلوکستین و فلووکسامین بر افسردگی کودکان و نوجوانان

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 8,068

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FEYZ-18-3_003

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: افسردگی در کودکان و نوجوانان یک اختلال جدی است که تاثیر قابل ملاحظه ای بر عملکرد روانی اجتماعی آنان می-گذارد. باتوجه به محدودیت های جاری در درمان این اختلال مطالعه حاضر به منظور مقایسه اثر دو داروی فلوکستین و فلووکسامین برافسردگی کودکان و نوجوانان انجام شد.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور تعداد 40 کودک و نوجوان 8 تا 18 سال مبتلا به افسردگی اساسی مراجعه کننده بهدرمانگاه روانپزشکی اطفال دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1392 به طور تصادفی در دو گروه دارویی فلوکستین و فلووکسامینتحت درمان قرار گرفتند. ابزار ارزیابی پاسخ به درمان مقیاس های افسردگی کودکان، عملکرد کلی کودکان و پرسشنامه عوارض داروییبود. نمونه ها در زمان های صفر، دو، چهار و هشت هفته مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: سن متوسط کودکان و نوجوانان 2/63±12/40 بود. میانگین نمره افسردگی در گروه فلوکستین از 10/49±25/65 به 3/23±11/55 و در گروه فلوکسامین از 7/61±28/45 به 4/87±8/05 کاهش یافت. به علاوه، میانگین نمره افسردگی در گروه فلووکسامین در هفته 4 و 8 نسبت به فلوکستین کاهش معنی داری داشت (به ترتیب P=0/05 و P=0/03). میزان پاسخ به درمان در هفته هشتم در گروه فلوکستین 55 درصد و در گروه فلووکسامین 85 درصد بود. عوارض جانبی شدید در بیماران مورد مطالعه مشاهده نشد. و هیچکدام از بیماران اقدام به خودکشی نداشتند.نتیجه گیری: باتوجه به اینکه کاهش نمره افسردگی در گروه فلووکسامین نسبت به فلوکستین شاخص بود، لذا فلووکسامین میتواند به-عنوان دارویی موثر و ایمن در درمان افسردگی کودکان و نوجوانان مورد استفاده قرار گیرد.

نویسندگان

زهرا سپهرمنش

دانشیار، گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

افشین احمدوند

دانشیار، گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

سیدعلیرضا مروجی

دانشیار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

فاطمه سادات قریشی

استادیار، گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان