ارتباط همکاری (یا در دسترس بودن درمان) در بیماران تالاسمی ماژور با بروز دیابت قندی

سال انتشار: 1377
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 285

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FEYZ-2-2_005

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: درمان نگهدارنده کم خونی تالاسمی ماژور شامل ترانسفوزیون مکرر و منظم خون و تزریق داروی شلاتور آهن است. که این درمان گران و سخت، گاه به اندازه کافی در دسترس بیماران نیست و گاه علیرغم موجود بودن وسایل درمانی، بیماران به خوبی همکاری نمی کنند. دیابت قندی از عوارض شناخته شده ناشی از مسمومیت مزمن و شدید با آهن می باشد. در اسفند 1376 در بیماران تحت پوشش بیمارستان بوعلی سینا ساری ارتباط همکاری با درمان (ایا دسترسی به درمان) با بروز دیابت ارزیابی شد. مواد و روش ها: تحقیق به روش تحلیلی از نوع مورد- شاهد (Case- Control) انجام گرفت. گروه مورد بیماران تالاسمی مبتلا به عارضه دیابت قندی و گروه شاهد بیماران تالاسمی با آزمایش تحمل گلوکز طبیعی که از نظر سن، جنس، شدت تالاسمی (سن تشخیص، سن شروع ترانسفوزیون و وابستگی ترانسفوزیون)، طبقه اقتصادی اجتماعی، ابتلا به هپاتیت مزمن فعال ناشی از ویروس هپاتیت C همسان شده بودند. نتایج از پرونده های بیماران استخراج گردید. نمایه توده بدن با استفاده از اندازه قد و وزن محاسبه شد. همه بیماران مازندرانی بودن و در خانواده درجه یک سابقه دیابت وجود نداشت. همکاری با درمان با دسترسی به آن با استفاده از یک سیستم پیشنهادی ارزیابی و درجه بندی گردید. بر اساس نمرات حاصل از این سیستم، همکاری بیماران به سه درجه خوب، متوسط و بد طبقه بندی شد و در گروه شاهد و مورد مقایسه صورت گرفت. برای مقایسه نتایج از آزمون (X(2 استفاده گردید. همچنین Odds ratio برای تخمین خطر نسبی محاسبه شد.

نویسندگان

مهرنوش کوثریان

دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی مازندران، مرکز آموزشی درمانی بوعلی سینا