بررسی اثر سمیت سلولی و آنتی اکسیدانی کرایزین بر سلول های بنیادی اسپرماتوگونی جداشده از نوزاد موش کوچک آزمایشگاهی

سابقه و هدف: تاکنون گیاهان زیادی در درمان ناباروری مورد استفاده قرار گرفته اند. مطالعات نشان دادهاند که کرایزین به عنوان یکمتابولیت فعال موجود در شهد برخی گیاهان عملکرد تولید مثلی حیوانات را بهبود می بخشد. بنابراین، هدف این پژوهش بررسی اثرکرایزین بر روی سلول های بنیادی اسپرمساز موش کوچک آزمایشگاهی است.مواد و روشها: در این پژوهش تجربی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی موش سوری در محیط DMEM/F12کشت شده با غلظت های مختلف کرایزین (2/5، 5، 10، 20 و 40 میکروگرم بر میلی لیتر) به مدت 6 و 12 روز تیمار شدند. سپس، سمیت توسط آزمون های MTT، اکردین اورنج/ پروپودیوم ایداید DAPI و ظرفیت آنتی اکسیدانی توسط آزمون DCF-DA مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: کرایزین در غلظت های زیر 5 میکروگرم سمیت معنی داری بر سلول های بنیادی اسپرم ساز اعمال نکرد (P> 0/05). در مقابل زیستایی این سلولها تحت تاثیر دوزهای 10، 20 و 40 میکروگرم بر میلیلیتر کرایزین در روز 6 پس از کشت به میزان 30، 45 و 56 درصد (P<0/05* و P<0/001***) و در روز 12 به میزان 44، 56 و 65 درصد کاهش معنی دار یافت (P<0/01, P<0/05 و P<0/001). نتایج آزمون DCF-DA نشان داد که کرایزین در غلظت های 5، 25 میکروگرم دارای 80 درصد خاصیت آنتی اکسیدانی است. نتیجه گیری: کرایزین در غلظت های پایین می تواند اثر حفاظتی روی سلول های بنیادی اسپرم ساز موش سوری داشته باشد که از طریقافزایش زیستایی سلول ها، کاهش آپوپتوز سلول ها و مهار رادیکال های آزاد اثر خود را ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

کرایزین ، آنتی اکسیدان ، سمیت سلولی ، ناباروری ، سلول های بنیادی اسپرماتوگونی