تاثیر لوودوپاکاربی دوپا در مبتلایان به ایسکمی قدامی غیر التهابی شریانی عصب بینایی (NAION)

سال انتشار: 1379
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 340

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FEYZ-4-4_002

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: بیماری NAION از علل شایع افت دید شدید در گروه سنی بالای 50 سال است که به علت اختلال عصب بینایی ایجاد می شود. در اغلب موارد، بیماران دید 20/200 و بدتر دارند. تا کنون هیچ روش درمانی قطعی جهت بیماری یافت نشده است و اخیرا گزارشی از موفقیت درمان با داروی لوودوپاکاربی دوپا گزارش شده و تجربه ای در این خصوص در کشور ما وجود نداشت، از این رو تحقیق حاضر به منظور تعیین تاثیر داروی لوودوپاکاربی دوپا در مبتلایان به NAION در بیمارستان امام حسین (ع) سال های 78-1377 انجام گرفت.مواد و روش ها: این بررسی به روش کارآزمایی بالینی تجربی از نوع مقایسه قبل و بعد از درمان در 30 بیمار مبتلا به NAION صورت پذیرفت. بیمارانی که شرایط لازم برای شرکت در مطالعه را داشتند به مدت شش هفته تحت درمان دارویی لوودوپاکاربی دوپا با ترکیب 100/10 ساخت کارخانه CIBA روزی دو بار قرار گرفتند و عملکرد بینایی شامل میزان دید، میدان بینایی و دید رنگ در 6، 12 و 24 هفته پس از ویزیت اولیه ارزیابی شده و تغییرات میزان دید بیماران از شمارش انگشتان در 2/5 متری تا 3/10 را با آزمون McNEMAE مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: تحقیق روی 30 چشم متعلق به 22 نفر در گروه سنی 8±58 سال به عمل آمد. میزان دید بیماران از شمارش انگشتان در 2/5 متری تا 3/10 از 16/7 درصد قبل از تجویز دارو به 36/7 درصد در هفته هفتم و 62/7 درصد در هفته دوازدهم و 73/3 درصد در هفته بیست و چهارم افزایش یافت که همه موارد از نظر آماری معنی دار بودند (P<0/05) ولی در وضعیت میدان بینایی و دید رنگ چشم های مبتلا طی 24 هفته پی گیری هیچ نوع بهبودی مشاهده نگردید. نتیجه گیری: مصرف داروی لوودوپاکاربی دوپا بهبود قابل ملاحظه ای در میزان دی افراد مبتلا به NAION ایجاد می کند ولی بر روی میدان بینایی و دید رنگ مبتلایان بدون تاثیر است. نظر قطعی در این مورد نیاز به مطالعات وسیع تر، با نمونه بیشتر، با گروه شاهد، مدت زمان پی گیری طولانی تر و تعیین دوز موثر احتمالی دارو دارد.

نویسندگان

مرتضی انتظاری

دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران- گروه چشم

فاطمه شیلاآرامش

دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران- گروه چشم