بررسی مبانی فقهی و حقوقی تعدد و تداخل دیاتدر حقوق ایران (با محوریت قانون مجازات اسلامی 1392)

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 698

فایل این مقاله در 33 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FIGH-6-11_006

تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397

چکیده مقاله:

یکی از نوآوری های قانون مجازات الامی 1392 این است که تلاش کرده مقررات راجع به تداخل قصاص و دیات را سامان دهی نماید. به همین خاطر فصل دوم بخش اول کتاب قصاص، با عنوان تداخل جنایات و فصل هفتم بخش اول کتاب دیات با عنوان تداخل و تعدد دیات را به این امر اختصاص داده است. مطابق ماده 528 و 543 این قانون، در تعدد جنایات، اصل بر تعدد دیات و ع دم تداخل آنهاست مگر در صورت واحد بودن رفتار مرتکب، نوع آسیب، محل آسیب و عرفا یک آسیب محسوب شدن که تداخل دیه صورت گرفته و یک دیه پرداخت می شود. مبحث تداخل یا عدم تداخل، ریشه در قاعده عدم تداخل اسباب و مسببات دارد که در کتب فقهی و اصولی در ابواب مختلف بررسی شده است. رسالت این نوشتار، بررسی مبحث تعدد و تداخل دیات از منظر قاعده فوق و سپس روشن ساختن قواعد و معیارهای حاکم بر تعدد و تداخل دیات وذکر مواد قانونی و روایات وارده و در صورت لزوم نظریات اداره حقوقی قوه قضاییه است. مطابق مبانی فقهی و قواعد حقوقی حاکم بر قانون مجازات اسلامی موارد تعدد دیه عبارت اند از: تعدد جانی، تعدد مجنی علیه، رفتارهای جنایی متعدد، تعدد نتایج در اعضای مختلف، نوعا غیر مسری بودن جراحات، ملازم نبودن از بین رفتن عضو یامنفعت همان عضو یا عضو دیگر و عرفا چند جنایت محسوب شدن آسیب های وارده، موارد تداخل دیه نیز عبارت است: نوعا مسری بودن جراحات وارده، ملازم بودن از بین رفتن عضو با منفعت همان عضو یا عضو دیگر و عرفا یک جنایت محسوب شدن آسیب های وارده.

کلیدواژه ها:

عدم تداخل اسباب و مسببات ، تعدد دیات ، تداخل دیات ، روایت ابی عبیده

نویسندگان

عابدین مومنی

دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه تهران

محسن نورپور

دانشجوی دکتری حقوق جزا دانشگاه فردوسی مشهد

علی زاهد

دانشوی دکتریفقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد

احسان آهنگری

دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه تهران