حقوق معلولین در فقه فریقین

گرچه اساس و بنیان استنباط احکام در مذاهب مبتنی بر قرآن و سنت می­ باشد، لکن از یک سو روشهای اصولی، تفسیر و استنباط از قرآن و سنت میان مذاهب متفاوت بوده و از دگر سو اختلاف در منابع فقه موجب اختلاف احکام و فتاوی در بعضی از موضوعات میان مذاهب اسلامی شده ­است. هم­چنین از آن­جا که پیشینه و قدمت مذاهب غیرشیعی در حکومت­ داری نسبت به مذهب شیعه بیشتر است، سوالی که پیش می­ آید، این است که: تاریخ و فتاوای علمای این مذاهب چه رویکردی به حقوق معلولین داشته­ اند تحقیق پیش رو با توجه به همین مسیله و با روش توصیفی- تحلیلی و به­ منظور بررسی حقوق معلولین در تاریخ و منابع فقهی مذاهب مختلف اسلامی به رشته تحریر درآمده است و سعی دارد با بازخوانی و کنکاش در تاریخ حاکمان اهل ­سنت و منابع فقهی شیعه و سنی، پاسخی درخور برای این سوال بیابد که رویکرد مذاهب مختلف نسبت به حقوق معلولین چگونه است تحقیق ثابت کرده ­است که از دیدگاه فقهی همه مذاهب، معلولین در تمام ابعاد انسانی دارای حقوق تعریف ­شده می­ باشند، که این حقوق بعضا به ­عهده حکومت و بعضا به ­عهده جامعه می­ باشد و در طول تاریخ و در حکومتهای صدر اسلام به آن عمل و این حقوق ادا می­ شده است و در ادامه تاریخ نیز بر حکومتهای اسلامی اعطای حقوق معلولین واجب است. در این تحقیق به موضوع مناسب­ سازی به ­عنوان یکی از حقوق عقلی و شرعی معلولین پرداخته شده ­است.

کلیدواژه ها:

حقوق ، معلولین ، فقه اهل سنت ، شیعه ، جامعه