اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر بخشایشگری و بی رمقی زناشویی زنان آسیب دیده خیانت زناشویی

زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی، با آسیب های روان شناختی و هیجانیگوناگونی رویارو می شوند. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسیاثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر بخشایش گری و بی رمقی زناشویی زنانآسیب دیده خیانت زناشویی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشیبا طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهشحاضر، دربرگیرنده همه زنان آسیب دیده خیانت زناشویی شهر اصفهان درسال 1395 بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری هدفمند با جایگزینیتصادفی استفاده شد. بدین صورت که از میان زنان آسیب دیده خیانتزناشویی مراجعه کننده به مراکز گل محمدی، تماشا و طوبی، تعداد 30 نفربه صورت هدفمند و به صورت گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گروهگواه گمارده شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را طی دو ماه و نیم در10 جلسه 75 دقیقه ای دریافت نمودند. این در حالی بود که افراد حاضر درگروه گواه این مداخله را در طول فرایند انجام پژوهش دریافت نکردند.پرسشنامه های مورداستفاده در این پژوهش دربرگیرنده بخشایش گری (ری،لویاکونو، فلوک، السزکی، هیم و مدیا، 2001) و پرسشنامه بی رمقی زناشویی(پانیز، 1996) بود. داده های برآمده از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانستوسط نرم افزار آماری SPSS24 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. برآیندهای برآمده از تحلیل داده ها نشان داد که روان درمانی مثبت نگر بر بخشایشگری(f=68/52, p<0/0001) و بی رمقی زناشویی (f=99/62, p<0/0001) زنان آسیب دیده خیانت دیده زناشویی کارساز بوده است. برپایه یافته های پژوهش حاضر میتوان چنین نتیجه گرفت که روان درمانی مثبت نگر می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت تاثیر بر بخشایشگری وبی رمقی زناشویی زنان آسیبدیده خیانت زناشویی مورداستفاده گیرد.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت نگر ، بخشایشگری ، بی رمقی زناشویی ، خیانت زناشویی