سنجش میزان برخورداری از شاخص های بهداشتی درمانی با تاکید بر رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: شهرستان های استان اردبیل)

امروزه مهم ترین عامل پیشرفت هر جامعه ای، نیروی انسانی سالم می باشد، افزایش سطح شاخص های سلامت در هر جامعه از اولویت دولت ها محسوب می شود. پژوهش حاضر به بررسی میزان برخورداری شهرستان های استان اردبیل از شاخص های بهداشتی درمانی می پردازد. روش پژوهش براساس هدف کاربردی و براساس ماهیت توصیفی، اسنادی و تحلیلی است که در آن 40 شاخص بهداشتی درمانی با استفاده از مدل تاپسیس مورد ارزیابی قرار گرفته اند. در میان شاخص ها، شاخص های تعداد روستاهای تحت پوشش و تعداد پیراپزشکان با وزن 0/0269 با اهمیت ترین شاخص ها هستند. جامعه آماری تحقیق شامل 10 شهرستان استان اردبیل در سال 1395 می باشد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که میزان برخورداری شهرستان های استان از شاخص های بهداشتی درماین یکسان نبوده و اختلاف زیادی با یکدیگر دارند و اغلب آن ها از نظر شاخص های بهداشتی و درمانی در وضعیت مطلوبی قرار ندارند. در این میان شهرستان اردبیل برخوردارترین شهرستان و شهرستان سرعیت محروم ترین شهرستان می باشد همچنین نتیجه همبستگی پیرسون در بررسی رابطه بین جمعیت و برخورداری شهرستان ها، از همبستگی بالایی در رابطه بین این دو عامل حکایت دارد نتیجه همبستگی پیرسون در بررسی رابطه بین فاصله از مرز بین المللی و میزان برخورداری نیز حاکی از همبستگی نسبتا بالاتری در رابطه بین این دو عامل می باشد. بنابراین در راستای کاهش شکاف توسعه میان شهرستان های استان شهرستان های محروم باید در اولویت توسعه قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

توسعه ، شاخص های بهداشتی درمانی ، مدل تاپسیس ، استان اردبیل