بررسی راهکارهای توانمندسازی خطوط اتوبوس رانی تندرو (BRT) شهر اصفهان با استفاده از تحلیل SWOT

حمل و نقل به دو دلیل عمده مورد علاقه جغرافی دانان است. اول اینکه زیرساخت ها، ترمینال ها، تجهیزاتو شبکه های حمل و نقل مکان های قابل توجهی را در فضای جغرافیایی اشغال کرده اند و پایه های اصلیسیستم فضای پیچیده را تشکیل داده اند. دوم از انجایی که جغرافی دانان به دنبال تشریح و تبیین روابطفضایی هستند، در این میان شبکه ها نیز به طور خاص مورد علاقه جغرافی دانان هستند زیرا این شبکه هاهستند که روابط متقابل فضایی را ممکن می سازند. یک مدل حمل و نقل ایده آل مدلی است که لحظه ایبوده ظرفیت نامحدود داشته باشد و همیشه نیز در دسترس باشد که با دید جغرافیایی هدف اصلی حمل ونقل غلبه بر فضاست. فضایی که بوسیله انواع مختلفی از محدودیت های طبیعی و انسانی مانند فاصله، زمان،تقسیمات مدیریتی و توپوگرافی شکل یافته است. از این رو این سوال پیش می آید که با چه مدلی می توانبا بهترین شکل فضا را تحلیل و بررسی کرده و با شناخت پتانسیل ها و محدودیت ها بهترین برنامه ریزیبرای استفاده بهتر از فضا بهره برد. به این منظور پژوهش حاضر با استفاده از روش پیمایش مطالعات میدانیو تعیین نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید به روش SWOY به ارایه استراتژی و راهبرد در جهت بهبود حمل و نقل عمومی BRT شهر اصفهان می پردازیم. تجزیه و تحلیل ها نشان داده که سیستم اتوبوس های BRT در اصفهان نوپا بوده و از آستانه آسیب پذیری بسیار بالایی به علت کمبود امکانات و زیرساختارهای زیربنایی حمل و نقل در شهر اصفهان برخوردار بوده، که نیازمند بازنگری و ارایهسیاست های مناسب در جهت رفع محدودیت ها و تقویت مزیت های موجود می باشد.

کلیدواژه ها:

سیستم حمل و نقل عمومی BRT ، تحلیل عوامل استراتژیک ، حجم سفر ، جابجایی سفر ، شهر ، کلانشهر اصفهان ، تحلیل SWOT