مدیریت یکپارچه شهری و شهر سبز پایدار

بعد از جنگ جهانى دوم الگویی که برای رشد و توسعه شهرى بوجود آمد گسترش شهرها در سطح و الگویپراکنش شهرى بوده است که این الگو سبب شده شهرها به صورت افقى توسعه یابند، این نوع گسترش پیام هاىناگوار زیادى را براى شهرها بوجود آورد. که از جمله این نوع پیام های میتوان به خالی از جمعیت شدنبافت هاى درونی و قدیمى شهرها و نابودى این بافت ها، توسعهى پراکنده و از بین رفتن زمین هاى کشاورزى وباغات، اختلال در روش های خدمات رسانى به دلیل گسترش بى رویه ى و بی قواره شهر، مشکلات زیست محیطىو آلودگى هاى ناشى از استفاده بى رویه از خودروها و همچنین افزایش محدودهى شهرها و نابودى مراکز طبیعىو. . . اشاره کرد. در واکنش به اثرات نامطلوب پدیده پراکندگی در کیفیت شهرها و زندگی شهری، تیوری رشدهوشمند ارایه گردیده است. این تیوری بر بهره برداری بهینه از اراضی داخل شهر تمرکز دارد، نه بر استفاده بی رویه از مناطق حاشیه ای شهر، مشکلات عدیده ا ى که از رشد شهری به صورت گسترده متوجه شهرها شده، باعث شدکه مفهوم رشد هوشمند در سال هاى اخیر گسترش فراوانی یابد. از طرفی یکی دیکر از ارکان های حیاتی زندگیشهری که زندگی بدون آن امکانپذیر نیست قربانی شدن سرسبزی شهرها در زیر چرخ های این توسعه لودری بود. باتوجه به نقش و اهمیتی که فضاهای سبز در زندگی و پیشرفت شهرها دارند، از فضای سبز به عنوان یکی ازشاخص های توسعه پایدار یاد می شود. و تاثیرات متنوع این فضاها در سیستم شهری انکار ناپذیر است. مدیریت وبرنامه ریزی فضای سبز شهری امروزه به یک موضوع مهم و ضروری در مدیریت شهری تبدیل شده است. ودستیابی به توسع ی پایدار فضای سبز شهری، نیازمند اتخاذ سیاستها و روش های مدیریتی کارآمد می باشد. که یکی از این روش های مدیریتی اتخاذ رویکرد مدیریت یکپارچه شهری است که منجر به کاهش اثرات منفی توسعه ی فضای سبز و در نتیجه رسیدن به فضای سبز پایدار شهری می باشد.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، کاربری اراضی ، توسعه شهری ، مدیریت یکپارچه ، شهر سبز ، توسعه پایدار