بررسی معیارهای اثرگذار بر میزان تاب آوری محله های شهری در بافت های تاریخی در برابر زلزله

با توجه به استقرار بیشتر شهرها بر روی پهنه لرزه خیز و سابقه زلزله های شدید در این منطقه، شهرها وخصوصا بافت تاریخی آن ها در معرض زلزله های شدید بوده است. این امر لزوم توجه و تاکید ویژه بهموضوع کاهش آسیب پذیری، خصوصا ایمن سازی کالبدی بافت تاریخی، را می رساند. در این پژوهشضمن اتخاذ روش تحقیق توصیفی- تحلیلی با رویکرد کیفی نتیجه گیری می شود که با تلفیق راهکارهایسخت افزاری مهندسی و نرم افزاری مدیریتی۔ آموزشی در بافت تاریخی در شهرها و یافت تاریخی آن ها،منظور از ایمن سازی بافت تاریخی در شهرها، ارتقای دانش اهالی و افزایش توان جامعه در نگهداری بهینهو مراقبت در جلوگیری و کاهش تخریب در مقاطع زمانی قبل، حین، و پس از زلزله است. نگاه به مرمتیک شهر یا محله شهری از منظر مقاوم بودن آن در برابر سانحه ای هم چون زلزله و یا سایر سوانح ورخدادهای طبیعی و غیرطبیعی، امکان بسط و سنجش یک مدل مناسب برای بررسی میزان تاب آوری وحتی امکان تاب آوری محله های شهری تا مرحله آسیب ناپذیر بودن محله ها و بافت شهری در برابر سوانحاحتمالی در زمان پیش رو را دارد. بدین منظور می توان با هم بسته کردن برخی از نقطه نظرات جامع وشکل دهنده به این مضمون چارچوبی را تدوین کرد تا بیشتر به نقش بافت های شهری در برابر سانحه هامی پردازد و معطوف به نقش همسان ساز اجزای کالبدی شهرها در شکل گیری کالبد شهری می باشد.نتایج این تحقیق به میزان بالا یا پایین بودن تاب اوری اجتماعی- اقتصادی محله های شهری در کنار آسیبپذیری نسبی داشته های کالبدی محلات می پردازد. بر همین اساس هم به ضرورت برنامه ریزی برای بهبودتاب آوری کالبدی محله با توجه به ظرفیت های مناسب اجتماعی و اقتصادی آن تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

محله های شهری ، ایمنی در برابر زلزله ، آسیب پذیری زلزله