بررسی عوامل تاثیر گذار در افزایش حس تعلق به مکان در محیط های آموزشی و فرهنگی معماری

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,013

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_GAU-2-16_008

تاریخ نمایه سازی: 15 مهر 1398

چکیده مقاله:

امروزه معنامندی فضایی از مهمترین راهکارهای کیفیت بخشی به فضای معماری است و طراحان ومعماران در این زمینه تلاش می کنند. از این رو توجه به مفاهیمی همچون حس مکان و مولفه هایتاثیرگذار بر آن بسیار مورد توجه می باشد. درک معنای محیط و روند شکل گیری آن و نیز پارامترهایتاثیر گذار بر آن می تواند در خلق محیطی مطلوب که هدف اصلی معماری است تاثیرگذار باشد. حسمکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بیش آگاهانه آن ها از محیط خود استکه شخص را در ارتباطی درونی با محیط قرار می دهد، به طوری که فهم و احساس فرد با زمینه معناییمحیط پیوند خورده و یکپارچه می شود. این حس عاملی است که موجب تبدیل یک فضا به مکانی باخصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای افراد خاص می گردد.از آنجای که توجه بیش ازحد به عملکرد در دیدگاه مدرن بسیاری از وجوه ادراکی فضاهای معماری رادر ارتباط با مخاطب کمرنگ کرده است، خلا معنا بیش از پیش در جوامع امروز خودنمایی می کند. باتوجه به ارزیابی به عمل آمده از محیط های آموزشی فرهنگی، جمع کثیری از این مجموعه ها دچار خلامعنا هستند. با توجه به اهمیت این امر می توان از حرفه و دانش معماری در امر ارتقاء کیفیت محیطی اینفضاها و افزایش حس تعلق به مکان در تبیین و استخراج راهبردهای این رویکرد کمک گرفت.هدف این پژوهش رسیدن به ارایه راهکارهای تخصصی تر جهت ارتقاء حس مکان در محیط اموزشیفرهنگی معماری است، که از طریق شناخت، حفظ و بکارگیری مولفه های کالبدی، ادراکی، عملکردیو اجتماعی آن، بتوان حس مکان را ارتقاء بخشید. در نهایت با ارتقاء و تقویت این حس می توان شاهدسلامت روح و روان افراد، حفاظت از تجهیزات و تسهیلات و افزایش مشارکت و تعامل اجتماعی بودکه باعث توسعه محیط و پایداری آن می شود.در این پژوهش در ابتدا مطالعات به صورت توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای واسنادی می باشد. در مرحله بعد در کنار مطالعات میدانی، پرسشنامه جهت دستیابی به شاخصه های جزیی ترو مهم در افزایش حس تعلق به مکان در محیط های آموزشی- فرهنگی با روش لیکرت طراحی شد میاننمونه ی آماری شامل دانشجویان و فارغ التحصیلان معماری پخش شد. اطلاعات پرسشنامه از نرم افزاراکسل استخراج و نتایج به صورت نمودارهای کیفی تجزیه و تحلیل شد که روش تحقیق در این بخش ازنوع توصیفی_ پیمایشی است.

کلیدواژه ها:

محیط های آموزشی– فرهنگی ، حس تعلق به مکان ، حس مکان ، مکان معماری

نویسندگان

سپیده موحدی

دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علم و صنعت ایران

محمدعلی خانمحمدی

عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران