بررسی مسکن، شاخصه ها و ارزیابی سیاست های زمین شهری در ایران

به طور کلی مسکن به عنوان مکان فیزیکی، سرپناهی است که نیازهای اجتماعیروانی و امنیتی اعضای خانواده درآن تامین میشود. مفهوم مسکن علاوه بر مکان فیزیکی، کلمحیط مسکونی را نیز دربر میگیرد که شامل کلیه خدمات و تسهیلات ضروری موردنیاز برایبه زیستن خانواده و طرح های اشتغال، آموزش و بهداشت افراد است. در تعریف مرکز آمار ایران واحد مسکونی، مکان، فضا و یا محوطه ای است که یک یا چند خانوار در آن سکونت داشته و بهیک یا چند ورودی (شارع عام یا شارع خاص) راه داشته باشد . مسکن شهری از نظر نوع ، تراکم مسکونی و نیز تعداد طبقات و خانوار ساکن به چند دسته طبقه بندی میشود ، اما از نظر جمعیتیبه سه دسته تک خانواری، چند خانواری و مجتمع مسکونی قابل تقسیم است. مسکن قراردادییک یا چند اتاق دریک ساختمان دایمی است، یا قسمت مجزایی همراه با ساختمان اصلی، یامجددا ساخته شده و فقط برای سکونت یک خانوار درنظر گرفته شده است. مسکن باید با یک راهجداگانه به خیابان یا یک فضای مشترک درساختمان ارتباط پیدا کند. خانه ها، آپارتمان ها، چنداتاق و غیره مثال هایی ازاین نوع مساکن هستند، یک خانه مسکونی ساختمان یا قسمتی ازیکساختمان است که به طور اساسی، محل زندگی مجزایی را فراهم می آورد. امروزه در برخی ازکشورها همچون ایران مسکن به عنوان نوعی سرمایه گذاری و افزایش درآمد است و دارای مفهوماقتصادی است. درحقیقت در بسیاری از جوامع، بهترین، پرسودترین، سریعترین و مطمین ترینحوزه سرمایه گذاری بخش خصوصی، سرمایه گذاری در حوزه زمین و مسکن است. هنگام تورم ورشد قیمت ها، احداث یا خرید مسکن تدبیری موثر برای تثبیت دارایی است و یک نوعسرمایه گذاری مطمین برای خانوارها به حساب می آید.

کلیدواژه ها:

مسکن ، شاخصه ها ، ارزیابی سیاست های زمین شهری