تعیین سطح زیر کشت گیاه زعفران با استفاده از تصاویر لندست (مطالعه موردی: شهرستان تربت حیدریه)

هدف این تحقیق، شناسایی سطح زیر کشت محصول زعفران در شهرستان تربت حیدریه با استفاده از تصاویر ماهواره ای 8-Landsat با استفاده از روش های طبقه بندی شبکه عصبی مصنوعی، ماشین های بردار پشتیبان، فاصله ماهالانوبیس، حداقل فاصله، حداکثر احتمال، متوازی السطوح برای تهیه نقشه پوشش و استفاده از شاخص های گیاهی نرمال شده تفاضل پوشش گیاهی (NDVI) و شاخص پوشش گیاهی با انعکاس خاک (SAVI) در دوره اوج سبزینگی زعفران با بررسی تقویم زراعی آن است. برای تهیه داده های میدانی، مختصات و کلاس پوششی 2587 نقطه (1463 نمونه آموزشی و بقیه آزمایشی)، از مناطق با شعا ع حداقل 30 متر پوشش یکسان، در تاریخ های 5 بهمن ماه 1393 و 19 اردیبهشت ماه 1394 توسط GPS ثبت گردید. همچنین، آمارهای وزارت جهاد کشاورزی در سال زراعی 93-92 جهت ارزیابی نتایج استفاده شد. دو معیار ضریب کاپا و صحت کلی، برای ارزیابی نتایج استفاده گردید. سطح زیر کشت زعفران در طبقه بندی ماشین های بردار پشتیبان با صحت کلی 95٪ و ضریب کاپای 90٪ به عنوان بهترین روش رویکرد اول، در مقایسه با آمارهای جهاد کشاورزی خطایی حدود 18٪ داشت. اما استفاده از NDVI به عنوان بهترین روش برآورد سطح زیر کشت زعفران در رویکرد دوم، نشان دهنده سطح 7118 هکتار بود که در مقایسه با آمار جهاد کشاورزی (7550 هکتار)، خطای 7/5 درصدی را نشان می داد. بنابراین نتایج این تحقیق نشان دهنده کارایی مناسب شاخص های گیاهی زمانمند در برآورد سطح زیر کشت زعفران با توجه به فنولوژی آن بود.

کلیدواژه ها:

سطح زیر کشت زعفران ، شاخص های گیاهی ، روش های طبقه بندی ، اوج سبزینگی ، تربت حیدریه