فرش صفوی از منظر نوآوری در طرح و نقش

قرون دهم و یازدهم هجری مقارن با تجدید حیات شوکت و عظمت هنر ایرانی است. در پرتو این تحول هنرهای صناعی و در زمره آنها فرش به منزلتی عالی و اعتباری متفاوت از گذشته نایل شد و چهره ای دگر گونه یافت. این مهم سرآغاز و نقطه عطفی در شکل گیری الگوهایی اصیل و موجد ترکیباتی نو در طرح قالی ها شد و مبانی طراحی فرش ادوار بعدی را استحکام بخشید. به نظر می رسد تجلی چنین امری مدیون بدایع و نوآوری هایی است که در طرح و نقش دستبافته ها، خاصه قالی رخ داد و منجر به شکوفایی فرش صفوی شد. مقاله حاضر به انگیزه تبیین نو آورانه طرح و نقش فرش عصر طلایی تلاش دارد با ارایه قراین و شواهدی درونی و برونی در این زمینه، بستر و اسباب تحول و نوآوری در این فرش را مورد موشکافی و مطالعه قرار دهد.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، طرح ، نقش ، فرش صفوی