بازشناسی پردیس در بستر نمادگرایانه معماری و فرش ایران

باغ و فرش گویاترین آثار هنری ایران بوده که ریشه در فرهنگ و تمدن داشته و با طبیعی ترین علایق و عواطف، اعتقادات و باورهای انسانی مانوس هستند. در واقع هم هنرمندان باغسازی و باغ آرایی و هم هنرمندان فرش بافی و طراحی فرش، زیباترین و ممتاز ترین تلاش ها را به منظور تجلی ماهرانه و مطلوب ذوق، فکر، احساس، رمز و رازهای درونی و ذهنی خود و باورهای مردم به کار می گیرند. در این مقاله رابطه این دو هنر سنتی ارزشمند در ایران و جایگاه باغ و پردیس در طراحی فرش ایران، پس از بررسی مباحث نظری، با مقایسه نقشه و طرح باغها و فرش های باغی مشخص شده کنکاش گردیده است . همنوایی طرح باغی فرش ایران با باورهای آیینی ایرانیان و هماهنگی طرح کلی قالی های باغی با ساختار کلی باغ ایرانی از نتایج این بررسی است. نتیجه دیگر آنکه هنرهای سنتی در عین تنوع در صورت، از یک معنا سخن می گویند و بر حقیقت واحدی دلالت می نمایند.

کلیدواژه ها:

معماری ایران ، باغ ایرانی ، فرش باغی ، باورهای اسلامی ، فردوس